Meer nog dan het voeden van hen die honger hebben zou ik zij die genoeg hebben willen laten "hongeren naar gerechtigheid".
De armen zullen we altijd onder ons hebben leerde Jezus Christus ons al. Geen uitspraak van fatalisme maar meer een aanmoediging om tijd door te brengen met mensen die het minder hebben, mensen die eenzaam zijn.
Armoede moet je niet bestrijden als een probleem. Er is genoeg! De omkeer moet aan de andere kant komen. Zij die genoeg hebben maar onverschillig zijn laten hongeren naar gerechtigheid. Niet je hoofd omdraaien bij het zien van leed. Niet mensen die op de vlucht zijn over één kam scheren en uitmaken voor gelukzoekers
De meeste mensen zullen het er mee eens zijn dat we iets aan armoede moeten doen. Maar van al die mensen is er maar een klein gedeelte die ook daadwerkelijk tijd doorbrengen met de armen. Het heeft mij in ieder geval mooie vriendschappen opgeleverd en ook een poort naar vernieuwde spiritualiteit geopend. In mijn boek dat eind augustus verschijnt kunt u er over lezen.
Ik neem het op voor de armen in Kroatië. Soms voel ik me een beetje een Don Quichote die ingaat tegen de arrogantie en de hardheid van kerk en politiek, de gevestigde en steenrijke orde alhier.
Ook de Kroatische regering bezoekt ouderen. Niet op de wijze zoals ik het doe en ik vind ook geen medestanders in hen. Hier geldt nog de wet op kijk en-luistergeld. Tot in de verste uithoeken speuren ze mensen op waarvan sommigen zelfs leven zonder water en elektra. Misschien vinden ze een klein radiootje. Er worden flinke boetes uitgedeeld en aanmaningen met veel rente verstuurd. Kroatië is nagenoeg failliet en de burgers en bedrijven krijgen met exorbitante boetes en eisen te maken. Het geld moet ergens vandaan komen.Verleden week waren wij weer bij een oude vrouw die net deze knakkers van de overheid op bezoek had gehad. De ellende en armoede komen je tegemoet. Deze vrouw heeft omgerekend 95 euro in de maand om van rond te komen. Geheel afhankelijk van haar buren. Deze vrouw wordt dan verplicht om van die 95 euro nog eens 15 euro per maand aan kijk en luistergeld te betalen. Moet je je voorstellen dat je in Nederland aan zoiets 15% van je inkomen kwijt bent. Het Binnenhof zou binnen de kortste keren vol staan. Maar hier hongeren maar weinigen naar gerechtigheid. En een vrouw als deze die analfabeet is en de aanmaningen maar onder haar kussen verstopt, die heeft geen stem. Ondertussen is haar kleine stukje grond onteigend en ook haar huis omdat ze de schuld niet kan betalen. Waar is hier de compassie, de honger naar gerechtigheid?
Soms vragen mensen mij waarom ik hier niet naar een kerk ga. Het gaat er niet om wat ik niet doe, het gaat er om wat ik wel doe. Religie is hier politiek en politiek is religie. Wees echt maar heel blij dat kerk en staat gescheiden zijn in Nederland.
Wanneer je het woord ijs noemt kan de één denken aan een lekker verkoelend bolletje vanille op een hoorntje. Een ander denkt aan schaatsen. Het is beide dezelfde term maar het roept bij een ieder een ander beeld op. Zo is het ook met kerk. Voor mij heeft het niet zoveel te maken met instituten, christelijke "leiders" of religieuze vormen. Het is vooral het er op uitgaan en het verschil proberen te maken in een wereld van onrecht en eenzaamheid.
De kerk in Kroatië spendeert tientallen miljoenen in gebouwen. Zelfs in gebieden waar er nagenoeg niemand naar een kerk gaat wordt er toch zo'n kolossaal gebouw neergezet om de grond maar weer "Kroatisch Katholiek" te verklaren. In "Kroatisch Samaria", het gebied waar de Servische minderheden wonen zou de kerk ook anders te werk kunnen gaan. In plaats van stenen en haatzaaierij zou je kunnen investeren in vrede, liefde en kracht onder de mensen. Dan bouw je een land echt op. Dan ben je met iets structureels bezig. Dan kunnen wonden weer helen en is er weer toekomst. Relaties zijn sterker dan dogma's en haat.
Mijn verlangen is dat mensen gaan hongeren naar gerechtigheid. Dat ze mogen ontdekken dat nationalisme op angst is gebaseerd en dat de religie die dit aanwakkert niets heeft te maken met wat Jezus Christus heeft gewild.
Er zijn mooie dingen gebeurd. Eén van mijn vrijwilligers komt uit een straatarm gezin. Ze had geen droom, geen visie en levensmoed meer. Nu gaat ze wekelijks met ons op stap, regelt mijn vertalingen en doet ook wat werk voor mijn bedrijfje. We hebben de wens om haar vader, moeder en twee zusjes een mooi nieuw huis te geven. Allemaal met inzet van geweldige vrijwilligers uit Nederland. Je moet je indenken. Een toilet buiten, geen badkamer, kapotte bankstellen en niet eens een fatsoenlijke schoorsteen. Ook nog eens kapotte bedden en tochtige muren. Nooit geld om iets leuks te kopen en nog nooit op vakantie geweest. Met deze jonge vrouw brengen we tijd door en haar leven is langzaam aan het veranderen. Ze is over de grens van haar eigen armoede heengestapt en heeft zelf een honger naar gerechtigheid gekregen. Samen met mij vecht ze tegen het onrecht van de Kroatische Radio en Televisiedienst. En we hebben successen geboekt. De aanhouder wint!
Onlangs gaf ik een gastcollege in Zagreb. Je moet hier altijd een beetje oppassen wat je zegt want alles is politiek. Dus ik maak geen verwijten en zeg ook niet de dingen die ik hier schrijf. Na afloop kwam een studente naar mij toe en vroeg of ze eens mee op ronde mocht. Haar moeder gaf toestemming en op een zaterdag in december ging ze mee. Het greep haar enorm aan. Het was de eerste keer dat ze in aanraking kwam met armoede en eenzaamheid. We hebben die dag gelachen en gehuild. Ze had tasjes voor de mensen gemaakt en spullen gekocht van haar eigen geld. Nu schreef ze me dat ze de energie die ze op die dag had gevoeld haar dagen lang in de greep had gehad. Voor het eerst had ze Servische mensen ontmoet en ze waren helemaal niet onvriendelijk. Het was een geweldige positieve ervaring. Volgende week gaat ze weer mee. Toen haar vader hoorde van de verwaarloosde honden in ons werkgebied zamelde hij spontaan vijftien zakken hondenvoer in.
O ja, op die bewuste dag vond ik ook die verwaarloosde pup in het bos. Ik heb haar Dora genoemd, naar de studente waarover ik hier boven schreef.
Stap voor stap veranderen dingen. Door hier te wonen, door hier te zijn. Door een verschil te maken in een land van onverschilligheid, corruptie en versuffende religie.
Er gaan nog veel mooie dingen gebeuren.
Vele groetjes, René
Geen opmerkingen:
Een reactie posten