‘De rijkste mens is niet hij die het meeste heeft
maar die het minste nodig heeft’
Laat me je vertellen
over mijn/onze droom. De droom is nog niet uitgekomen, we jagen hem ook niet
na. We leven en beleven deze droom.
De uitspraak over
rijkdom komt van Hermann Zapp. Hij reist samen met zijn vrouw en vier kinderen
in een oldtimer de wereld rond. Nagenoeg alle continenten hebben ze al
aangedaan. Zij leven hun droom, niets is onmogelijk.
Al vijftien jaar
reizen zij de wereld rond zonder vaste verblijfplaats en zonder vast inkomen.
Ze leven van de verkoop van hun boeken en hun schilderijen, maar bovenal van de
gastvrijheid die andere mensen hun spontaan aanbieden.
Herman en zijn gezin
zullen tijdens hun Europa reis ook een tijdje bij ons verblijven, we zien naar
ze uit.
Afgelopen zomer hadden
wij ook een aantal gasten vanuit Nederland. Eén van de gasten zat op een middag
onder onze pergola en verzuchtte terwijl hij de omgeving in zich opnam; ‘als ik
de loterij win dan weet ik wel wat ik ga doen’. Daarmee duidde hij er op dat
hij net als ons Nederland zal verlaten en naar een gelijkwaardige plaats als de
onze zou trekken.
Onze droom heeft niets
met geld te maken. En ik ben er ook bijna zeker van als mijn gast de loterij
zou winnen hij deze stap niet zou zetten. Voor een droom als deze speelt geld
zeker niet de belangrijkste rol.
Natuurlijk vragen
mensen mij; ‘waar leef je nou van?’ Ik gaf immers al mijn zekerheden in het zo “zekere” Nederland op. Ik leef van de super
schone lucht die ik elke dag mag inademen, ik leef van het wroeten met mijn
handen in de aarde en dankbaar toezien hoe dingen groeien en soms mislukken. Ik
leef van het fotograferen van mooie dingen, soms heel vroeg op om net dat
juiste straaltje licht te kunnen pakken. Ik leef van het schone water in de
rivier waar ik zomers bijna iedere dag in kan zwemmen. Ik leef van de
ontmoetingen die ik heb met de arme ouderen die ik wekelijks bezoek. Ik leef van
het samen delen met de mensen in het dorp. Ik leef van mijn zoontje die aan
komt rennen door het veld en nieuwsgierig kijkt naar elke bloem die bloeit.
Mijn zoontje die mij komt helpen in de tuin en “bah” zegt bij elke worm die uit
de grond komt kruipen.
Ik leef nu!
Deze droom koesterde
ik al 12 jaar in mijn hart. Ik heb me er dan ook redelijk op voor kunnen
bereiden, in ieder geval financieel. Af en toe doe ik wat foto opdrachtjes en
we verhuren een huis. Dus daar “leven” we van. Niet genoeg om van te “leven”
(rondkomen) maar een voldoende aansporing om creatief te zijn en vooral in
dankbaarheid en overgave te leven.
We zouden niet in het
format gepast hebben van het tv programma “ik vertrek”. Alhoewel het bovenstaande
over zou kunnen komen al zouden wij levensgenieters zijn die Nederland uit
frustratie achterlieten is dat beslist niet zo. Vaak gezegd door sommige
Nederlanders is de uitspraak dat ze de betutteling in Nederland zo beu zijn. Ik
zal u zeggen geef mij 1% van die zogenaamde Nederlandse betutteling in Kroatië
en dit land zal al voor 100% veranderen. Hier heb je namelijk een overheid die
helemaal niets regelt en ook erg weinig doet. Dus wees maar blij met al die
betutteling in Nederland. Het is echt allemaal heel goed geregeld in Nederland.
In mijn voorgaande en komende blogberichten zal ik af en toe eens wat schrijven
over de overheidschaos in dit land.
Een droom die in je
hart zit kun je overal beleven, als je maar nu wilt leven en bereid bent
zekerheden op te geven en tegenslagen te kunnen incasseren. Als je ook bereid
ben om wonderen te zien en te willen meemaken. Daarom hielp het ons om
Nederland te verlaten.
Elk paradijs heeft
schaduwkanten en jezelf neem je overal mee naar toe. Kroatië is prachtig,
werkelijk fascinerend mooi en interessant. Maar de sfeer is niet prettig hier.
Een bekende Kroatische uitspraak is dan ook ‘betaal mij iets minder uit zodat
ik tenminste kan klagen’. Ik denk dat het klagen ook wel grotendeels terecht
is. Het is de gewoonste zaak dat de lonen niet
op tijd of helemaal niet op tijd worden uitbetaald. Jonge mensen
verlaten in grote getale dit land, goed opgeleide jongeren die in Oostenrijkse
ski resorts hun geld achter de bar moeten verdienen. De mensen leven in een
paradijs maar hebben hun afval in het verleden (en nu nog helaas) massaal in de
bossen gedumpt. Overal kom je het tegen. Af en toe ruim ik zelf eens wat op,
maar er is eigenlijk geen beginnen aan. Nee, als je droom van geld of
omstandigheden afhangt geef je ‘m gauw op.
Maar als ik de weg
naar ons dorp in mei en juni volg en de acacia bomen bloeien dan komt de geur
van de hemel mij tegemoet. Ik geniet intens!
Onze droom was om veel
onder de mensen te mogen zijn. Mijn ervaring is hoe armer de mensen zijn hoe
gastvrijer en meer open men is. Dat klopt in Kroatië. Ik werk niet meer via
programma’s van organisaties of voor een vast inkomen. Ik rijd door dit land en
bezoek hen die eenzaam, arm, verlaten en uitgebuit zijn. Ik mag dit doen met
een paar fantastische vrijwilligers. Het is niet altijd eenvoudig om vaak met
deze misère en mistroostigheid geconfronteerd te worden. Daarom is het zo
belangrijk om een droom in je hart te hebben. Om te leven vanuit verwondering
en dankbaarheid. Want geld zal de situatie van deze mensen niet oplossen.
Iedereen kan leren leven met armoede maar eenzaamheid is een vreselijke ziekte.
Onze droom was om
dicht bij de natuur te mogen leven. Ook die droom leven we nu. We wonen aan de
rand van een bos in een klein dorpje dat uitkijkt over de wijngaarden. Onder
ons huis staat de voedselvoorraad voor de arme mensen. We krijgen financiële
hulp uit Nederland. Maar dit jaar heb ik nog niets hoeven kopen. Al drie keer
zijn er transporten geweest van vrienden die voedsel kwamen brengen. Zij delen
in de droom, geweldig. Nooit heb ik om geld hoeven vragen of mijzelf en mijn
doelen moet promoten.
Weinig mensen in dit
gebied geloofden en zagen de schoonheid die ik er in zag. Het is echt heel
mooi. Mijn droom is om een paar inkomens genererende projectjes te kunnen
opstarten. Waar kun je in dit land beter van leven dan het toerisme? Je moet dan ergens klein beginnen. Ik liet
een projectvoorstel schrijven om 3500 euro te investeren in uitgezette
wandelroutes. het dubbele ontvingen we, 7000 euro. Als je een droom in je hart hebt wordt er
veel mogelijk.
Onze droom was om
zelfvoorzienend te mogen leven. Ons huisje is aangesloten op een waterbron
waardoor we altijd vers water uit een onderaardse bron hebben. Op het dak staan
panelen die ons in de zomer van warm water voorzien. In ons huis hebben we een
houtfornuis laten installeren. Het is aangesloten op de centrale verwarming,
het verwarmt ons water en we kunnen er op koken en bakken. Een geweldige
voorziening. Van de mensen koop ik het hout en iemand anders hakt het weer voor
mij. Zo verdienen zij ook weer iets extra’s.
Rondom ons huis hebben we veel schone grond. Ideaal om te tuinieren. We hebben
twee groente tuinen aangelegd die deze zomer zeker goed zullen draaien. Over
twee weekjes komen ook onze twee kassen. Hier kunnen de paprika’s en tomaten in
gekweekt worden. In de winter kunnen we de kassen gebruiken voor de teelt van salades
en broccoli. Als de oogst goed lukt kunnen we ook lekker veel weggeven aan de
ouderen die geen kracht meer hebben om tuintjes te onderhouden.
Inmiddels heb ik al zo’n
70 bomen geplant: kiwi, kaki, walnoot, moerbei, hazelnoot, pruim, peer, appel,
citroen. Het is echt geweldig om dit te mogen doen.
Mijn droom was ook om
meer tijd te hebben voor de fotografie. Mensen vooral de ogen te mogen openen
voor al het mooie dat dit land te bieden heeft buiten de kust. Ik voel dat dit
gaat lukken. Ik fotografeer niet voor geld. Maar deze zomer zullen we vier
maanden een postkaarten kraampje runnen in een druk bezocht toeristenplaatsje.
De helft van de opbrengst gaat naar onze stichting zodat we voedsel en hout
kunnen kopen voor de arme ouderen. Voortdurend wordt ik gewaarschuwd dat verkopen
in Kroatië een onmogelijkheid is vanwege de vage wetgeving en de grillen van de
inspecties. Maar ik geloof dat mijn droom en mijn passie sterker zijn dan al
deze negativiteit.
Sommige mensen hebben
mij ook gevraagd wat ik nu eigenlijk doe met mijn “roeping”, mijn dromen uit
het verleden en mijn talenten. Een goed advies kreeg ik mee van een oude
katholieke vrouw op de Knol in Terneuzen. Zij zei ‘gaat u alstublieft geen kerk
beginnen in het hele katholieke Kroatië daar raken de mensen alleen maar van in
verwarring’. Dit is het beste advies dat ik heb meegekregen dusver. Ik begrijp
dat het voor sommigen moeilijk is om het beeld dat ze hebben van René die
preekt en prijst los te schudden en mede enthousiast te raken voor de nieuwe
wegen die ik insla.
Ik vergelijk niet, ik
wil ik ook niet zeggen dat het vroeger beter of slechter was. Ik leef nu en doe
ontzettend veel nieuwe ervaringen op. Vooral het opgeven van de zekerheden en
het voortdurend onder de mensen zijn en “gaan” is mij erg dierbaar geworden.
Mijn beste vriend Jezus deed ook zoiets, Hij verliet de hemel, gaf zijn
zekerheden op en was veel onder de mensen. Als dat allemaal is gelukt kun je
misschien altijd nog eens gebouw neerzetten en gaan preken en allerlei
programma’s aanbieden. Tot die tijd ben ik maar het liefste “onderweg”
eindbestemming hemel!
Dank voor je belangstelling en het lezen. Vele groetjes, René
|