donderdag 9 april 2015

Leef je droom...

‘De rijkste mens is niet hij die het meeste heeft maar die het minste nodig heeft’

Laat me je vertellen over mijn/onze droom. De droom is nog niet uitgekomen, we jagen hem ook niet na. We leven en beleven deze droom.

De uitspraak over rijkdom komt van Hermann Zapp. Hij reist samen met zijn vrouw en vier kinderen in een oldtimer de wereld rond. Nagenoeg alle continenten hebben ze al aangedaan. Zij leven hun droom, niets is onmogelijk.

Al vijftien jaar reizen zij de wereld rond zonder vaste verblijfplaats en zonder vast inkomen. Ze leven van de verkoop van hun boeken en hun schilderijen, maar bovenal van de gastvrijheid die andere mensen hun spontaan aanbieden.

Herman en zijn gezin zullen tijdens hun Europa reis ook een tijdje bij ons verblijven, we zien naar ze uit.

Afgelopen zomer hadden wij ook een aantal gasten vanuit Nederland. Eén van de gasten zat op een middag onder onze pergola en verzuchtte terwijl hij de omgeving in zich opnam; ‘als ik de loterij win dan weet ik wel wat ik ga doen’. Daarmee duidde hij er op dat hij net als ons Nederland zal verlaten en naar een gelijkwaardige plaats als de onze zou trekken.

Onze droom heeft niets met geld te maken. En ik ben er ook bijna zeker van als mijn gast de loterij zou winnen hij deze stap niet zou zetten. Voor een droom als deze speelt geld zeker niet de belangrijkste rol.

Natuurlijk vragen mensen mij; ‘waar leef je nou van?’ Ik gaf immers al mijn zekerheden in het  zo “zekere” Nederland op. Ik leef van de super schone lucht die ik elke dag mag inademen, ik leef van het wroeten met mijn handen in de aarde en dankbaar toezien hoe dingen groeien en soms mislukken. Ik leef van het fotograferen van mooie dingen, soms heel vroeg op om net dat juiste straaltje licht te kunnen pakken. Ik leef van het schone water in de rivier waar ik zomers bijna iedere dag in kan zwemmen. Ik leef van de ontmoetingen die ik heb met de arme ouderen die ik wekelijks bezoek. Ik leef van het samen delen met de mensen in het dorp. Ik leef van mijn zoontje die aan komt rennen door het veld en nieuwsgierig kijkt naar elke bloem die bloeit. Mijn zoontje die mij komt helpen in de tuin en “bah” zegt bij elke worm die uit de grond komt kruipen.

Ik leef nu!

Deze droom koesterde ik al 12 jaar in mijn hart. Ik heb me er dan ook redelijk op voor kunnen bereiden, in ieder geval financieel. Af en toe doe ik wat foto opdrachtjes en we verhuren een huis. Dus daar “leven” we van. Niet genoeg om van te “leven” (rondkomen) maar een voldoende aansporing om creatief te zijn en vooral in dankbaarheid en overgave te leven.

We zouden niet in het format gepast hebben van het tv programma “ik vertrek”. Alhoewel het bovenstaande over zou kunnen komen al zouden wij levensgenieters zijn die Nederland uit frustratie achterlieten is dat beslist niet zo. Vaak gezegd door sommige Nederlanders is de uitspraak dat ze de betutteling in Nederland zo beu zijn. Ik zal u zeggen geef mij 1% van die zogenaamde Nederlandse betutteling in Kroatië en dit land zal al voor 100% veranderen. Hier heb je namelijk een overheid die helemaal niets regelt en ook erg weinig doet. Dus wees maar blij met al die betutteling in Nederland. Het is echt allemaal heel goed geregeld in Nederland. In mijn voorgaande en komende blogberichten zal ik af en toe eens wat schrijven over de overheidschaos in dit land.

Een droom die in je hart zit kun je overal beleven, als je maar nu wilt leven en bereid bent zekerheden op te geven en tegenslagen te kunnen incasseren. Als je ook bereid ben om wonderen te zien en te willen meemaken. Daarom hielp het ons om Nederland te verlaten.

Elk paradijs heeft schaduwkanten en jezelf neem je overal mee naar toe. Kroatië is prachtig, werkelijk fascinerend mooi en interessant. Maar de sfeer is niet prettig hier. Een bekende Kroatische uitspraak is dan ook ‘betaal mij iets minder uit zodat ik tenminste kan klagen’. Ik denk dat het klagen ook wel grotendeels terecht is. Het is de gewoonste zaak dat de lonen niet  op tijd of helemaal niet op tijd worden uitbetaald. Jonge mensen verlaten in grote getale dit land, goed opgeleide jongeren die in Oostenrijkse ski resorts hun geld achter de bar moeten verdienen. De mensen leven in een paradijs maar hebben hun afval in het verleden (en nu nog helaas) massaal in de bossen gedumpt. Overal kom je het tegen. Af en toe ruim ik zelf eens wat op, maar er is eigenlijk geen beginnen aan. Nee, als je droom van geld of omstandigheden afhangt geef je ‘m gauw op.

Maar als ik de weg naar ons dorp in mei en juni volg en de acacia bomen bloeien dan komt de geur van de hemel mij tegemoet. Ik geniet intens!

Onze droom was om veel onder de mensen te mogen zijn. Mijn ervaring is hoe armer de mensen zijn hoe gastvrijer en meer open men is. Dat klopt in Kroatië. Ik werk niet meer via programma’s van organisaties of voor een vast inkomen. Ik rijd door dit land en bezoek hen die eenzaam, arm, verlaten en uitgebuit zijn. Ik mag dit doen met een paar fantastische vrijwilligers. Het is niet altijd eenvoudig om vaak met deze misère en mistroostigheid geconfronteerd te worden. Daarom is het zo belangrijk om een droom in je hart te hebben. Om te leven vanuit verwondering en dankbaarheid. Want geld zal de situatie van deze mensen niet oplossen. Iedereen kan leren leven met armoede maar eenzaamheid is een vreselijke ziekte.

Onze droom was om dicht bij de natuur te mogen leven. Ook die droom leven we nu. We wonen aan de rand van een bos in een klein dorpje dat uitkijkt over de wijngaarden. Onder ons huis staat de voedselvoorraad voor de arme mensen. We krijgen financiële hulp uit Nederland. Maar dit jaar heb ik nog niets hoeven kopen. Al drie keer zijn er transporten geweest van vrienden die voedsel kwamen brengen. Zij delen in de droom, geweldig. Nooit heb ik om geld hoeven vragen of mijzelf en mijn doelen moet promoten.

Weinig mensen in dit gebied geloofden en zagen de schoonheid die ik er in zag. Het is echt heel mooi. Mijn droom is om een paar inkomens genererende projectjes te kunnen opstarten. Waar kun je in dit land beter van leven dan het toerisme? Je moet dan ergens klein beginnen. Ik liet een projectvoorstel schrijven om 3500 euro te investeren in uitgezette wandelroutes. het dubbele ontvingen we, 7000 euro. Als je een droom in je hart hebt wordt er veel mogelijk.

Onze droom was om zelfvoorzienend te mogen leven. Ons huisje is aangesloten op een waterbron waardoor we altijd vers water uit een onderaardse bron hebben. Op het dak staan panelen die ons in de zomer van warm water voorzien. In ons huis hebben we een houtfornuis laten installeren. Het is aangesloten op de centrale verwarming, het verwarmt ons water en we kunnen er op koken en bakken. Een geweldige voorziening. Van de mensen koop ik het hout en iemand anders hakt het weer voor mij. Zo verdienen zij ook weer iets extra’s.

Rondom ons huis hebben we veel schone grond. Ideaal om te tuinieren. We hebben twee groente tuinen aangelegd die deze zomer zeker goed zullen draaien. Over twee weekjes komen ook onze twee kassen. Hier kunnen de paprika’s en tomaten in gekweekt worden. In de winter kunnen we de kassen gebruiken voor de teelt van salades en broccoli. Als de oogst goed lukt kunnen we ook lekker veel weggeven aan de ouderen die geen kracht meer hebben om tuintjes te onderhouden.

Inmiddels heb ik al zo’n 70 bomen geplant: kiwi, kaki, walnoot, moerbei, hazelnoot, pruim, peer, appel, citroen. Het is echt geweldig om dit te mogen doen.

Mijn droom was ook om meer tijd te hebben voor de fotografie. Mensen vooral de ogen te mogen openen voor al het mooie dat dit land te bieden heeft buiten de kust. Ik voel dat dit gaat lukken. Ik fotografeer niet voor geld. Maar deze zomer zullen we vier maanden een postkaarten kraampje runnen in een druk bezocht toeristenplaatsje. De helft van de opbrengst gaat naar onze stichting zodat we voedsel en hout kunnen kopen voor de arme ouderen. Voortdurend wordt ik gewaarschuwd dat verkopen in Kroatië een onmogelijkheid is vanwege de vage wetgeving en de grillen van de inspecties. Maar ik geloof dat mijn droom en mijn passie sterker zijn dan al deze negativiteit.

Sommige mensen hebben mij ook gevraagd wat ik nu eigenlijk doe met mijn “roeping”, mijn dromen uit het verleden en mijn talenten. Een goed advies kreeg ik mee van een oude katholieke vrouw op de Knol in Terneuzen. Zij zei ‘gaat u alstublieft geen kerk beginnen in het hele katholieke Kroatië daar raken de mensen alleen maar van in verwarring’. Dit is het beste advies dat ik heb meegekregen dusver. Ik begrijp dat het voor sommigen moeilijk is om het beeld dat ze hebben van René die preekt en prijst los te schudden en mede enthousiast te raken voor de nieuwe wegen die ik insla.

Ik vergelijk niet, ik wil ik ook niet zeggen dat het vroeger beter of slechter was. Ik leef nu en doe ontzettend veel nieuwe ervaringen op. Vooral het opgeven van de zekerheden en het voortdurend onder de mensen zijn en “gaan” is mij erg dierbaar geworden. Mijn beste vriend Jezus deed ook zoiets, Hij verliet de hemel, gaf zijn zekerheden op en was veel onder de mensen. Als dat allemaal is gelukt kun je misschien altijd nog eens gebouw neerzetten en gaan preken en allerlei programma’s aanbieden. Tot die tijd ben ik maar het liefste “onderweg” eindbestemming hemel!

Dank voor je belangstelling en het lezen. Vele groetjes, René 



Een van mijn favoriete vergezichten
vlakbij ons huis.

Mijn zoontje helpt graag mee in
één van onze tuinen


Overal zijn er wijngaarden.


Voor nog meer mooie foto's van o.a. Kroatië www.pronkpictures.com