Een groet uit Gorniki - Dankbaarheid!

Lieve vrienden, familie en volgers van deze blog...

Een leven in de natuur!

Er heerst zoveel dankbaarheid in mijn hart. Heel graag wil ik het delen. Dat deze dankbaarheid en vreugde ook in jouw leven een heerlijke fontein van bruisend water mag zijn.

We vonden het geweldig om in augustus van dit jaar zoveel vrienden en bekenden te mogen ontmoeten. Alhoewel de tijd maar kort was en de avond in Kloosterzande zeer druk bezocht werd  was het hartverwarmend. Het was ook spannend om mijn eerste boek "Levensontdekkingen" te mogen publiceren. Via internet zijn er veel bestellingen geweest en er waren van over heel de wereld leuke reacties. Inmiddels wil ik deze winter gaan schrijven aan mijn tweede boek. Een boek zonder foto's maar zeker wel met inhoud :).

Helga met de KUD van Vrhovac. 

De dankbaarheid voor het leven in de natuur. In maart hebben we de bessenplantage aangelegd en deze is in november geheel omheind zodat de herten er niet meer komen vernielen. De velden om onze plantage worden nog trouw gemaaid door de mensen in het dorp. Dat zorgt in de maanden mei, juni en juli tot een ongekende bloemen en vlinderpracht. Vaak ga ik daar al vroeg in de ochtend zitten en wacht tot de bloemen uitkomen en de vlinders gaan foerageren. Iedere week is het weer anders. Iedere week zie je weer een andere soort vlinders. Deze schoonheid zuivert, en maakt bewust. Bewust van je eigen tijdelijkheid en sterfelijkheid in deze proeftuin aarde.

Dankbaar voor de prachtige expositie in Zagreb in mei van dit jaar. De Nederlandse ambassade en het ministerie van cultuur hebben alles gefinancierd. Op de onderste foto zie je hoe mooi de foto's werden samengebracht met de sobere interieurs van de mensen die ik fotografeer. Ik hoop deze tentoonstelling "images of life" nog verder te verbeteren. Ik zou het geweldig vinden als ik ook deze beelden in Nederland ten toon kan stellen.

Onze prachtige zoon Dieter

Dit jaar ben ik ook begonnen met mijn plannen om het natuurgebied Zumberak echt goed in beeld te brengen. Dat brengt me op schitterende plekken. Vaak terugkomen en wachten op het juiste licht in combinatie met het jaargetijde. In 2019 wil ik alles samenbrengen in een boek en een tentoonstelling.

Iedere week trekken Helga, Dieter en ik er op uit om de eenzame ouderen in de Krajina te bezoeken. Wij willen ze niet bevestigen in hun armoede en hulpeloosheid maar even tijd met ze doorbrengen. Bij sommige voel je dat verlangen naar relatie en dat maakt ons blij. We komen graag terug en luisteren naar hun levensverhalen. En ik kan u zeggen die zijn ongelooflijk gruwelijk soms. De meesten hebben al twee oorlogen achter de rug en hun veerkracht om verder te leven...daar neem ik mijn petje voor af.

Op bezoek bij een van de oudere mensen in Topusko

Dankbaar zijn we voor Milena. Onze vrijwilligster uit een straatarm gezin. Zij leeeft in niet veel meer dan een lekkende stal, zonder stromend water, geen keuken, geen toilet. Dat is echt overleven. Milena heeft twee jaar lang al mijn vertalingen gedaan. Voor haar was er geen hoop en uitzicht in het leven. Door veel gesprekken is er eigenwaarde en zelfvertrouwen gekomen. Begin dit jaar heeft zij haar rijbewijs kunnen halen! Nu rijdt ze rond in een kleine zwarte fiat en heeft ze betaald werk gevonden. Een gulle gever uit Nederland heeft ons geholpen om op een prachtige plek vlakbij haar ouderlijk huis een woning in aanbouw te kopen. Vrienden en vrijwilligers uit Nederland komen in mei 2017 om voor haar en haar familie een menswaardig huis af te bouwen.

Dankbaar zijn we voor onze nieuwe vrijwilliger Bert. Hij woont samen met zijn vrouw en twee kinderen al twaalf jaar in Kroatië. Hij is bewogen met de Krajina en helpt mee met het bezoekwerk. Dat is een last van onze schouders omdat wij graag de mensen intensiever willen bezoeken. Daarnaast is Bert ook een natuurmens en superhandig. Hij heeft ons enorm geholpen met een paar grote klussen op onze landerijen.

Dankbaar zijn we voor onze lieve advocate Ivancica. Jaren geleden kwam zij op onze weg en begin dit jaar nam zij contact op. Zij wil ons en de stichting graag helpen. Dat is een geschenk uit de hemel. Want in de bureaucratische wirwar in Kroatië ben je nergens zonder advocaat.

In het Natuurpark Zumberak bij de beek Slapnica

Dankbaar zijn we voor de vele mensen die we deze zomer mochten ontvangen in ons vakantie/gastenhuis in Molvice. Sommigen kwamen gewoon voor vakantie maar velen wilden toch ook graag het werk in de Krajina eens zien. Ons huis is goed verhuurd en geeft ons dan ook gelukkig wat neveninkomsten.

Drie jaar geleden kwam ik tijdens een rit uit op Lovic Prekriski. Hier overzie je bij helder weer grote delen van Kroatië en Bosnië. De plek sprak mij bijzonder aan. Onder aan deze berg kochten we ons huisje en het land. Boven op de berg staat nog een oude school die al bijna tien jaar dicht is. Ik schreef een plannetje voor de burgemeester. Een droom van een plek waar weer schoolkinderen kunnen komen om te genieten van de natuur en te leren over de schepping. Een droom om mensen te laten zien hoe mooi Kroatië is door een permanente expositieruimte. Een droom om jonge mensen werkervaring en levenservaring op te laten doen. Een droom om in de weekenden wandelaars van een kop soep en een kop koffie te kunnen voorzien. Er bleek echter al een kaper op de kust te zijn die meer dan een miljoen voor het pand geboden had. Ik zei de burgemeester echter dat ik maar een euro wilde betalen voor het pand en het dan met vrijwilligers opknappen. De burgemeester heeft fondsen gevonden om het pand op te laten knappen. Als het klaar is mogen wij het gaan gebruiken voor onze plannen en dromen.

Het dorpstoerisme aanwakkeren is één van de dingen die ik erg leuk vind om te doen. In april van dit jaar mochten we drie prachtige wandelroutes openen. Zij maken onderdeel uit van een grote plan om de regio Vivodina en Ozalj te promoten bij een groter publiek.

Het is een prachtige belofte om te zijn als een boom geplant aan waterbronnen. Zo ervaren wij het leven hier. Niet al wat wij doen gelukt, maar veel wel!

Alhoewel het ons aan niets ontbreekt en in rijkdom en luxe mogen leven zijn we dankbaar dat we voortduren onderdeel van een cyclus mogen uitmaken. Het hakken van het hout, het planten, het oogsten, het pellen van de noten. Het inmaken van de groente, het drogen van de vruchten. Vooral in de zomermaanden zijn de dagen soms te kort en is er veel werk. Maar de overgave en het genieten van de seizoenen geeft ons ontzettend veel voldoening. Wel hopen we komend jaar een kleine tractor met maaier aan te kunnen schaffen om zo wat meer tijd over te houden in de zomermaanden.

Een impressie van de tentoonstelling in Zagreb in mei. 

In het dorpje Gorniki hebben we nog twee oude stallen aangekocht die in het voorjaar omgebouwd gaan worden tot voorraadruimte voor spullen van de stichting. Een ander prachtig stuk grond zal een plek worden waar we graag gasten gaan ontvangen voor vakantie of een sabatical. Een plek voor een tent en een caravan en nog een houten vakantiehuis. Onder onze woning is het kleine appartement voor de bed and breakfast bijna af. Dat zijn veel plannen die veel energie vergen. Alles op zijn tijd.

prijsuitreiking aan Tomislav, een stimulering voor
deze jonge fotograaf. 

Dieter heeft deze week zijn vierde verjaardag gevierd. Hij is een gevoelige en vrolijke jongen die erg graag wil leren. Hij hoeft pas op zijn zevende naar school dus wij proberen hem zoveel mogelijk thuis van alles al bij te brengen. Dit is voor Helga wel veel extra inspanning maar we zien het ook als een groot voorrecht om in onze zoon zoveel liefde en tijd te mogen investeren.
We zijn dankbaar dat mijn moeder na de slopende ziekte van kanker toch drie keer naar Kroatië is kunnen komen dit jaar en mag genieten van haar kleinkind.

Helga gaat in het dorp Vrhovac naar de KUD, een vereniging die zich inzet voor het behoud van de dorpstradities. Iedere zondagavond is het dansen en zingen en regelmatig zijn er optredens. Samen met mij gaat ze regelmatig mee op de rondes naar de ouderen. Ook bezoekt ze de ouderen hier in het dorp. Ondertussen is ze ook een behoorlijke specialist in het wekken van de oogsten uit de tuin. We kunnen er dan ook de hele winter van eten. Met onze vrijwilligers in Knin (250 kilometer naar het Zuiden) onderhoudt Helga intensief contact. Af en toe gaat ze met de trein naar Knin om een weekend met hen door te brengen.

De winkel in Slunj hebben wij in september gesloten. De postkaartenverkoop is maar een kleine business om iets mee te verdienen. Maar de verkoop in de hotels loopt goed.

Wij willen niet benoemen hoe donker Kroatië ook kan zijn. Het is beter om het licht aan te doen. We doen dit door er op uit te gaan, positieve initiatieven ontwikkelen. Bidden voor dit land en de gebieden die we bezoeken. Het is één van de meest vreugdevolle belevenissen in het leven om dromen te zien uitkomen (verhoorde gebeden).

We zijn dankbaar voor de prachtige vriendschappen die ons leven zo mooi maken. Wij voelen niet dat we Nederland of België achter ons hebben gelaten. Een land is eigenlijk meer een idee dan een plaats. Facebook, whats app en skype zijn prachtige middelen om toch wat met elkaar te kunnen delen. Dank voor betrokkenheid, door kaartjes, bezoekjes of wat dan ook. Wij waarderen dit zeer.

Wil je meer zien van het mooie Kroatie? Bezoek dan mijn website www.pronkpictures.com

Vele groetjes, hele fijne feestdagen! René, Helga en Dieter.

p.s. Ik heb dit bericht zowel in de "ik" vorm als in de "wij" vorm geschreven. Ik hoop dat het niet te verwarrend is. Ik= René :)

Goed of Fout - Voor of Tegen

Goed of fout…

Er is geen goed of fout. Dit is een door het verstand gecreëerde illusie waarbij het denken het laatste woord wil hebben. Wanneer we denken in goed of fout laat het in hoge mate zien de onbewustheid waarin ons verstand ons gevangen houd.

Toen een van de mensen in ons dorpje net na onze aankomst mij waarschuwde voor een van de andere mensen in het dorp ‘pas op voor hem want hij is slecht’ toen vroeg ik hem, ‘betekent dit dat jij goed bent?’ Wat is goed of slecht. Doordat een ander slechte dingen doet in onze mentale perceptie maakt dat ons dan goed?

Slecht is niet het tegenovergestelde van goed. Deze tegenstelling creëert alleen maar heel veel mentale spanning. We zijn allemaal geboren met het prachtige concept van goed in ons. Mooie werken en creaties die in ons liggen te wachten om openbaar te worden. Maar ieder mens in deze wereld zal eerst moeten leren sterven aan zichzelf, zijn ego. Dit verbergt het goede. Het maakt handig gebruik van het valse zelfbeeld dat we ontlenen aan titels, werk, studies, inkomen of onze afkomst. Doordat we vaak een vals beeld van onszelf hebben, kunnen we nooit een zuiver beeld en daarmee een zuiver oordeel over de ander hebben. We kunnen een splinter in het oog van een ander helemaal niet verwijderen als we niet eerst werken aan onze eigen balk, het valse zelfbeeld van zelfoverschatting of zelfhaat. We kunnen dan ook niet zeggen dat een bepaald mens goed of slecht is. Waar het om gaat is willen we het goede dat in ons gelegd is laten groeien of gaan we automatisch mee in de voortijdige dood, het louter verstandelijke en vleselijke leven.

De reden dat mensen in staat zijn om te vernietigen en kwaad te doen, is dat zij de enige schepsels zijn die bestemd zijn voor grotere dingen!

Politiek en religie worden vaak gebruikt om de wereld op te delen in “good guys en bad guys.”  Altijd een makkelijke manier om onbewuste mensen tot ontevreden en haatdragende volgelingen mee te krijgen. Dit heeft geleid tot koude oorlogen, kruistochten, jihad en onnoemelijk veel menselijk leed. Het zorgt ervoor dat het gezamenlijk verlangen naar God en spiritualiteit van alle mensen op aarde wordt misbruikt  in ideologieën die de ander niet vindt in de gezamenlijke zoektocht maar juist die ander slecht maakt omwille van de gedachten die hij of zij heeft over God. Zolang we anderen blijven benoemen als slecht en weer anderen als goed zitten we voortdurend in het mentale oordeel waardoor er altijd afstand zal blijven en denkbeeldig vijandschap gecreëerd wordt. Dit zijn de sterkste pijlers waarmee het ego in stand gehouden wordt in deze wereld. We worden nooit beter door de ander slechter te maken.

Wanneer we naar Jezus Christus kijken zien we dat zijn omgang met mensen heel onbevangen en toegankelijk was. Hij werd niet gehinderd door het mentale proces van mensen indelen in goed en slecht. Hij had een volledig zuiver bewustzijn. Wanneer we zo vol van goedheid zijn is er geen mogelijkheid meer om het slechte in de ander te zien. We zullen altijd het potentieel van goedheid willen zien.

Dat was anders met de godsdienstige leiders in Jezus zijn tijd. Voor hen moest de wereld en de mensheid ingedeeld worden in goed en slecht. Men plakt handig etiketten met het verstand zodat alles makkelijk  overzichtelijk bleef.

Godsdiensten in deze tijd zijn nog niet veel veranderd ten opzichte van 2000 jaar terug. Tolerantie mag dan op bepaalde vlakken zijn toegenomen zijn maar dat is nog niet hetzelfde als innerlijk bewust worden.

We zijn geschapen voor enorm veel ruimte. Zoals ook de eerste mens in een geestelijke en fysieke ruimte werd geplaatst die overheerst werd door schoonheid en puurheid. Zolang de focus bleef op het genieten van de natuur en de aanwezigheid van al het goddelijke daarin was er niets aan de hand. Het was het moment dat ontevredenheid de intrede deed en de mensen zich niet meer richtte op wat hem ruimte gaf maar wat hem beperkte. De kennis van goed en kwaad deed zijn intrede in een paradijs waarin de mens het niet nodig had.

De wereld gebruikt zijn verstand niet meer, vooral in het Westen zijn we, zonder dat we het door hebben, er van bezeten geraakt. Het verstand is een prachtige dienaar maar nooit bedoeld als meester. De innerlijke ruimte is zo verkleind door het verstand dat we voortdurend overgeleverd zijn aan mentale processen om het zogenaamde overzicht te behouden. Wanneer we dit loslaten en er op vertrouwen dat ons lichaam en onze geest prima in staat zijn dit proces te hanteren zonder onze geconditioneerde gedachten, komt er veel meer energie vrij. Probeer het maar!

Er is een bepaalde onbevangenheid die het nieuwe bewustzijn met zich meebrengt. Dit herboren worden is terug gaan naar de volmaakte staat van onschuld en worden als een kind. Er is een heerlijke staat is van zuiver bewustzijn als we niet steeds mentaal meer aan het oordelen zijn.Wanneer we niet meer bezig zijn om goed te worden of te vechten tegen het slechte in ons komen we in een andere dimensie terecht dat ons het juiste beeld geeft op de wereld om ons heen. We moeten niet proberen goed te doen maar gewoon de goedheid vinden die al in ons zit. Ons voortdurend richten op wat goed is en wat puur is. Het is makkelijk om te zeggen hoe het niet is. Het al iets moeilijker om te zeggen hoe het wel is zonder verwijten. Maar het is nog moeilijker gewoon onbevangen te leven en voortdurend gedreven te worden door creatieve goedheid.

Laat de identificatie met verstand los. Wij zijn zoveel meer dan onze gedachten. De ander is ook zoveel meer dan alleen het gedrag. Hiermee neem je het ego het grootste gedeelte van zijn kracht af. Wanneer deze reus in ons tot zwijgen is gebracht hebben we meer liefde en geduld met onszelf. Dan komt er ook meer liefde en geduld met anderen. Het is deze kracht die ook Jezus Christus had. Hij had het niet nodig om het slechte te benoemen. Zijn goedheid was zo krachtig dat iedereen die in zijn omgeving kwam direct er van doordrongen was dat licht veel sterker is dan duisternis. Benoem de duisternis niet, wees gewoon verlicht!

Tot slot noem ik twee voorbeelden.

Er is een stam in Afrika die een totaal ander rechtssysteem kent dan het afstraffen van slecht gedrag. Wanneer iemand iets heeft gedaan dat niet door de beugel kan moet hij of zijn in het midden van de kring gaan zitten. De andere mensen uit het dorp worden stuk voor stuk gevraagd om niet het slechte te benoemen maar moeten zeggen wat de goede eigenschappen van de persoon zijn. Nadat dit een paar uur heeft geduurd is de lucht in het dorp gezuiverd van ergernis en is de dader vrijgesproken. Zo kan het ook. Het is makkelijk om te zeggen hoe het niet is. Maar het is krachtiger om te zeggen hoe het wel is. Het dorp gaf zich niet over aan roddel en oordeel om zo de creatieve energie blijvend te laten stromen.

Nelson Mandela is een prachtig voorbeeld van hoe een heel land verder kon omdat hij weigerde het slechte te benoemen. Hij toonde dat liefde schoner was dan haat en vergeving krachtiger is dan revanche. Dit was geen politieke truc. Het was echt en puur.  Ondanks zijn jarenlange gevangenschap had hij zijn fysieke en denkbeeldige vijanden niet de overhand gegeven in zijn gedachten. Hij bleef vervuld van hoop en goedheid. Dit maakte dat er innerlijk en fysiek ruimte was voor een nieuwe tijd.  

Nieuwsbrief Helga, René en Dieter. Voorjaar 2016.

Beste familie, vrienden en belangstellenden.

Het is al weer ruim een half jaar geleden sinds onze laatste nieuwsbrief. Volop tijd om weer eens wat leuke en blije berichten te verzenden:

Hoe gaat het met ons? 
Inmiddels zijn wij al weer drie jaar in Kroatië. We beleven erg mooie tijden in een land waar iedere dag wel weer iets nieuws te ontdekken is. We wonen in het piepkleine dorpje Gorniki Vivodinski in het natuurpark Zumberak. Dieter is inmiddels drie jaar en heeft het hier prima naar zijn zin. In het dorp zijn nog andere kindjes die komen spelen met hem. In het weekend houden we regelmatig een kinderclubje of trekken we er op uit met de kinderen uit het dorp. Dit is ook goed voor het Kroatisch van Dieter. Nu het mooie weer er is gaan we ook regelmatig als gezin op stap om mooie plekjes te ontdekken. De contacten met de gemeente Ozalj en de omliggende dorpen zijn goed. We geloven in dit gebied en zetten onze schouders er onder. Met onze dromen en verlangens gingen we naar Kroatië. Het is mooi om te zien hoe deze dromen en verlangens steeds meer vorm krijgen. Het geeft heel veel dankbaarheid en vreugde.

Vriendenavond op 28 augustus: 
Op zondag 28 augustus om 19.30 uur in Hotel van Leuven in Kloosterzande houden wij een ontmoetingsavond. We vinden het erg leuk om vele mensen te ontmoeten die we helaas niet zo vaak meer zien vanwege de grote afstand. Het is ook in deze week dat wij vijf jaar getrouwd zijn. Dat willen we graag een beetje vieren op de plaats waar het vijf jaar geleden allemaal plaatsvond. Deze avond is tevens de presentatie van het eerste fotoboek van René met zestig mooie landschapsfoto's. Wil je ook graag bij deze avond zijn? Laat het ons per e-mail even weten. Het is tevens mogelijk om al een boek te reserveren. In de voorverkoop gaat het boek slechts 15 euro per stuk kosten.  Mail naar: rene-pronk@hotmail.com

Tentoonstelling: 
Op woensdag 18 mei ging René zijn tweede tentoonstelling in de hoofdstad Zagreb in première. Het was een hele feestelijke bijeenkomst waar vele ambassadeurs, vrienden en kunstliefhebbers op af kwamen. De tentoonstelling was dan ook georganiseerd in samenwerking met de Nederlandse ambassade. Onder de naam "Images of Life" zijn er 26 kleurenfoto's te zien van het dorps- en land leven in Kroatië. De tentoonstelling is nog te bezoeken tot 25 juni in het Etnografisch museum.

Volksdansen: 
Helga is heerlijk aan het volksdansen  in het nabij gelegen Vrhovac. Een heel lief dorpje waar we onlangs ook een wandelroute hebben geopend. Samen met de dansgroep heeft Helga al een voorstelling gegeven in Wenen en binnenkort is er een nationale competitie in Ogulin. We zien het voor Dieter ook wel zitten want kinderen vanaf drie jaar mogen ook al komen dansen. Dus binnenkort wordt er in huize Pronk steeds meer gedanst.

Stichting Proplan:
Inmiddels zijn we in zo'n twaalf regio's van Kroatië actief en worden er iedere zes tot acht weken zo'n 110 mensen bezocht. We zorgen altijd voor een goed gevulde tas met boodschappen. Maar de aandacht en het luisterende oor zijn het meest belangrijk. We gaan bewust de Krajina en de Kordun in, het "Samaria" van Kroatië. Een gebied waar bijna niemand meer woont en waar de mistroostigheid je tegemoetkomt. We komen niet om te zeggen hoe donker het is maar gewoon om het licht aan te doen. Een glimlach, vriendschap, bewogenheid en hulp. Het maakt een wereld van verschil.
Onze vrijwilligster Milena komt zelf uit dit gebied. Voor haar was er geen toekomst en werk. Inmiddels runt zij onze souvenirwinkel en Slunj en regelt alle vertalingen en papieren voor de stichting. Haar ouderlijk huis is in zo een erbarmelijke staat; geen badkamer, geen fatsoenlijk meubilair, een wc buiten en lekkende daken, dat Proplan Nederland heeft besloten om te helpen met een nieuw huis. Natuurlijk zijn er weer de nodige bureaucratische hobbels te nemen. Maar we hebben er alle vertrouwen in dat volgend jaar om deze tijd er een nieuw onderkomen is voor Milena en haar familie. Haar familie heeft veel land en wij moedigen hen aan om aardappels en bonen te verbouwen die wij dan weer aan de oudere mensen kunnen schenken. Een enorme uitdaging voor mensen die nergens meer in geloofden. Er is hoop!
Tevens zijn wij gestart om twee keer per jaar een gezellige middag te geven voor de ouderen. Wij doen dit iedere keer in een andere regio en huren dan een gedeelte van een restaurant. Er is een heerlijke maaltijd en een presentje voor alle ouderen. Voor een van de ouderen was dit de eerste keer in haar leven dat ze in een restaurant was.

In de natuur: 
Het leven in de natuur is een enorme uitdaging. We hebben onze tuinen, landerijen en kassen. Vooral in de voorjaar en de zomer gaat hier veel aandacht naar uit. Het is soms worstelen met de elementen. We hebben 150 stuks aronija bessen geplant. Maar op een nacht hebben de herten veel schade aangericht. Dus dat betekent weer extra werk door het maken van netten. Maar diezelfde natuur is ook overweldigend mooi. Iedere week heeft weer zijn eigen bijzonderheid. De bloemenpracht is onvoorstelbaar mooi. We hebben ook meer dan 100 walnotenbomen gepland die het allemaal goed doen. Bedoeling is dat we over een jaar of twee onze eigen productenlijn "pure Croatia" opzetten. Een keuze aan heerlijke natuurproducten zoals verschillende soorten thee, jams, gedroogd fruit, siropen en noten.

Plannen: 
We hopen ook dit jaar van start te gaan met twee gastenkamers naast ons huis. Dit zullen plaatsen worden waar iedereen kan genieten van de rust en schoonheid van Gorniki Vivodinski en haar omgeving. Daarbij wordt er een ontmoetingsruimte gemaakt voor workshops, de kinderclub en ouderenmiddagen. Deze ruimte zullen we ook gaan gebruiken om het fotowerk van René te laten zien. Daarnaast hopen we een opslag te realiseren om de spullen voor onze stichting zo goed mogelijk te kunnen opslaan.

Wandelroutes: 
In maart en april van dit jaar hebben we drie prachtig gemarkeerde wandelroutes mogen realiseren. Op 9 april was de eerste feestelijke opening door de Nederlandse ambassadrice in Vivodina. We hopen met meer sponsorgeld de komende jaren nog meer gemarkeerde wandelroutes te kunnen openen in de Zumberak. Leuk detail is dat de infopanelen bij de wandelroutes vier-talig zijn; Kroatisch, Duits, Engels en Nederlands. Dit is één van de initiatieven om het gebied aantrekkelijker te maken voor toerisme en inkomen en banen te gaan creëren voor de toekomst. Dit najaar gaan we werken aan een speciaal toeristen magazine over onze omgeving. De wandelroutes zijn binnenkort ook digitaal via onze website beschikbaar.

Interessante links: 

• Bekijk hier en hier het tv programma "Dobro Jutro Hrvatska" (goede morgen Kroatië). Er zijn leuke opnamen bij ons thuis gemaakt over ons leven in Kroatië. (Kroatisch en Engels) 
• Bekijk hier de documentaire over ons humanitair werk in de verlaten gebieden van Kroatië. (Nederlands)  
• Bekijk hier een impressie over de opening van de wandelroutes. (Kroatisch) 
• Bekijk hier de tv uitzending "Iver" met interview René (Engels/Kroatisch)  
• Bekijk hier een foto-impressie van de opening van de tentoonstelling "Images of Life"
• Bekijk hier de website van onze stichting in Kroatië over ons humanitair werk (Engels) 
• Bekijk hier de website Zumberaklife over het prachtige natuurpark en ons leven in Kroatië. (Nederlands) 

Via deze  facebookpage of website krijg je zeer regelmatig prachtige beelden te zien van het mooie Kroatië. 

In dit (Engelse) artikel wordt op een eerlijke en open wijze de uitgelegd hoe Kroatië er voorstaat. Een prachtig land maar zeer complex. 

Heel veel warme groeten van Helga, Dieter en René!

En wat doe je in het dagelijks leven......

Het hebben van een baan kan best een belangrijk onderdeel van ons leven zijn.

Heel vaak wordt de vraag gesteld aan kinderen; ‘Wat wil je later worden’. Het zou anders kunnen; ‘Wie wil je zijn?’ Dit verlost ons direct van de druk om iets te worden waarmee we ons zouden kunnen identificeren, waardoor een onecht zelfbeeld ontstaat. We zijn, in goed Engels, geen “human doings” maar “human beings”

Het heeft bij mij enige tijd geduurd voordat ik innerlijke vrede kon hebben met het feit dat ik de rest van mijn leven geen baan en vast inkomen meer zou hebben. Ik heb er niets tegen maar ik wil geen speelbal zijn van economische groei of malaise. Ik onderneem kleinschalig maar wil toch vooral in mijn eigen voedsel, water en energie voorzien. Een taak die we in het Westen nagenoeg volledig uit handen gegeven hebben. Aan wie eigenlijk? 

Onder de druk van carrières en inkomen kunnen we makkelijk onbewust raken. De wereld is in de greep van geld en de grote bedrijven. Dit kan tot verblinding leiden. Als er zoveel meer ontwikkeling is en geld, hoe komt het dan dat een groot gedeelte van deze wereld nog steeds zo moet lijden aan armoede en uitsluiting?  Ondanks onze vooruitgang in in het Westen zijn de contrasten groter dan ooit!

Velen hebben niet door dat men gevangen is geraakt in het grote geld. Een manier van leven waar we volledig afhankelijk van zijn geraakt. We hebben ons leven uit handen gegeven aan een overheid die op haar beurt een marionet is van de grote industriëlen en de rijken der aarde. Die overheid zien we in rap tempo verharden naar haar burgers toe. De troost die het biedt in de dagelijkse file en stressvolle kantoorbanen is het uitzicht op een ander leven na de pensionering. Maar ook aan die zekerheden wordt geknaagd. En daarbij, wat is belangrijker. Een bewust leven nu of wachten op de beste tijd (die waarschijnlijk niet komt). Echt de belangrijkste beslissing die we kunnen nemen is nu te leven en nu ook echt bewust te leven. Velen kunnen (nog) niet volledig uit dit systeem stappen. Als we maar doorzien waar de valkuilen liggen.

De voortekenen zijn niet veelbelovend of toch juist wel? We hebben kunnen ervaren dat de banken onbetrouwbaar zijn en voor een overheid belangrijker dan de zorg voor mensen. We zien dat zogenaamde sociale zekerheden totaal niet veilig zijn. Dit systeem in de huidige vorm loopt op zijn einde.  Dit betekent ook dat er veranderingen zullen komen. De botsingen die er nu zijn tussen de Westerse en de Oosterse wereld worden handig op het konto van religieuze tegenstellingen geplaatst. Maar wie goed kijkt ziet gewoon dat de culturen die botsen niets anders zijn dan het gevolg van geld en macht oneerlijk en ongelijk verdeeld. Het kan niet anders betekenen dat er een grote omkeer gaat komen.

Democratie en vrijheid zijn de verworvenheden van de Westerse wereld. Deze zogenaamde verworvenheden zijn niet anders dan dekmantels van een systeem dat totaal uitgeput aan het raken is, inclusief de mensen die er tegen wil en dank in opgesloten zitten.

Want wat is dan vrijheid wanneer we zo gevangen zijn geraakt in een systeem van geld en macht? Vrijheid is niet het recht om veel keuzemogelijkheden te hebben. Best leuk 35 verschillende soorten vla en 20 soorten hagelslag. Maar is dat vrijheid en geluk? De ultieme vrijheid is de juiste keuzes kunnen maken die ook recht doen aan ieder ander mens op deze planeet.  

De waanzin van de koopkracht

 Kennen we de arme man die vroeg aan een wonderdoener om heel veel geld. En hij kreeg het. Maar hij werd ongelukkig. Opnieuw ging hij naar de wonderdoener en zij; ik vraag om om iets groters dan dit geld; geef mij toch de kracht om er afstand van te kunnen doen.

Het is vreemd om te denken dat het goed gaat in een land als de koopkracht weer toeneemt. Dit is een leugen van onze economie gedreven samenlevingen waar welzijn van dier en mens is opgeofferd voor welvaart en het grote geld. Geld is slechts een middel dat ten dienste staat van de mens. Vandaag heb je het en morgen kun je het weer kwijt zijn.

Het was wel een van de mooiste lessen die ik moest leren toen wij in 2013 ons leven van uiterlijke zekerheden loslieten. Er was niet meer de zekerheid van werk en niet meer het comfort van een maandelijks bedrag op de rekening.

Tegelijkertijd ging ik deel uit maken van een leven waar meer dan de helft van de wereldbevolking toe behoort. Zij die geen sociale zekerheden hebben, pensioenopbouw, een vast salaris en zekerheid van werk. Dit zijn prachtige verworvenheden van de Westerse wereld, maar ze komen met een prijs.

Ik ontdekte dat het niet de armen waren die geldzorgen hebben. Het zijn de rijken die geldzorgen hebben. Het beschermen van bezit geeft veel meer zorgen dan delen van het weinige dat je hebt.

Natuurlijk is het een legitieme vraag die de meeste Nederlandse bezoekers aan ons stellen 'waar kom je nu van rond?' Wij rijden auto en moeten zorgpremie en rekeningen betalen, dus moet er ook een kleine bron van inkomsten zijn. Gelukkig is die er ook. Het grappige is dat hier men eerder vraagt hoe dik je varken is (hebben we overigens niet) hoeveel kippen je hebt, hoe je druiven het dit jaar doen, of hoe de sla er bijstaat. Zie hier het verschil tussen productie door zelfvoorziening en consumptie middels koopkracht.

Bezit loosheid hoeft overigens helemaal niet de norm voor geestelijk ontwaken en leven te zijn. Bij velen is er gewoon nog geen innerlijke ruimte om de afhankelijkheid van geld en bezit op te kunnen geven. Het is deze afhankelijkheid (= angst!)  waardoor we het echte innerlijke leven niet of nauwelijks meer binnen kunnen gaan. Onze zekerheden kunnen we niet vinden in geld of bezit. Dit zijn de tijdelijke gemakken van ons korte leven hier. Het gaat om de schat die we in onszelf bezitten. Wanneer we te gericht raken op de kracht van het kopen en meer willen hebben zullen we deze innerlijke schat nooit echt kunnen ontdekken. Zij is onze grootste rijkdom.

Hoe moeilijk is het voor rijken om het innerlijke leven echt te ontdekken? Er is niets mis met rijk zijn en het verdienen van geld en er van genieten. Maar het is de waanzin van onze Westerse model economieën die ons veel te ver verwijderd hebben van een eenvoudige levensstijl. Van zelf produceren zijn we naar een leven gegaan van consumptie en daarmee afhankelijkheid. Langzaam komen we tot het ontwaken wat deze consumptie ons werkelijk kost. Het kost ons onszelf en onze planeet. Het ongelooflijk leed wat dieren wordt aangedaan die ten koste van de te veel te grote hang naar het eten van vlees op onterende wijze worden opgefokt en aan hun einde komen. Dit kan nooit de bedoeling zijn. De harmonie tussen mens en dier zou niet zo verstoord moeten zijn zoals ze nu nog is. De manier waarop onze gezondheid gevaar loopt door totale uitputting van de aarde brengt ons vroeg op laat op een keerpunt. Een keerpunt waar we nu al aan kunnen werken.

 

Ons leven in Kroatië is een uitdaging. Bij de koop van ons huis kregen we enkele hectare land. Ook een stuk bos en een eigen waterbron. Op het dak staan warmte panelen en we koken en stoken op hout. We maakten twee moestuinen. Plantten talloze fruit-en notenbomen. We kochten twee kassen en een grote diepvries. Mijn vrouw startte met het wekken van de vele overschotten van de groenten. Het ging met vallen en opstaan. Het worstelen tegen de elementen en het altijd weer opkomende onkruid.

Maar het gaf en geeft ons een diepe vreugde om in deze afhankelijkheid te mogen leven. De zelfvoorziening staat in Kroatië nog hoog in het vaandel. Men moet wel met het schamele en onzekere inkomen wat men verdient. Op de meest onverwachte plekken kom je moestuinen tegen met de zo kenmerkende voorovergebogen grootmoeders.

Het leven in het dorp gaf ons de kans deze levensstijl eigen te maken. Mensen uit het dorp deelden hun kennis en gaven ons hun zaden en stekjes. Voor deze mensen hebben we veel respect. Voor hun is er geen “vrije” tijd zoals wij die in het Westen kennen. De kippen moeten verzorgd worden. De wijngaard gesnoeid worden. Er moet hout gehakt worden en men stookt al hun dranken nog zelf. Maar meer en meer zie ik dat dit eigenlijk echt “vrije” tijd is. Het maakt ons werkelijk stil en dankbaar om iedere keer te mogen eten van wat de natuur ons geeft.

Vaak zegt men ‘je houdt zo weinig tijd over voor andere dingen’. Zijn die andere dingen echt nuttig? De gelukzaligheid die ik vind door veel met mijn handen in de aarde te zitten vind ik niet in een fitness ruimte of in een strandvakantie.

Ik houd niet van koopkracht maar van oerkracht…natuurkracht. Dat maakt echt gelukkig! Ik geloof dat onze Westerse economieën niet meer houdbaar zijn. Geld en daarmee verspilling zijn de motivator van dat alles geworden. Eerlijkheid, rechtvaardigheid en gezondheid van mens en dier zouden voorop moeten staan. Dat vergt inspanning. Een leven terug naar de bron. Een leven met minder stress en ziekte, dat wel.

Wij maakten een grote en radicale stap. Maar we kunnen het ook in kleine stapjes maken, en bij iedere stap dankbaar kijken naar de verandering die we ondergaan.

Een tijdje geleden kwam er iemand uit Nederland bij ons op bezoek. Toen hij zo om zich heen keek zei hij ‘nou als ik de loterij win, dan weet ik het wel, dan vertrek ik en begin ik ook zo’n leven’. Ik geloof niet dat hij deze stap zal zetten, al zou hij een miljoen winnen. Want geld kan niet een motivator zijn om zo’n leven te beginnen. Voor zo’n keuze heb je niet een loterij nodig maar een diepe innerlijke beslissing die niet uit te drukken is in geld.

De eerste mens werd geplaats in een tuin. Terug naar de natuur is niet voor hippies. Het is voor ieder mens, het is de enige plaats waar we thuishoren en thuiskomen. (p.s. best wel hippie toch zo'n rode overall) 

Groentige groetjes van René 

Hongeren naar gerechtigheid

Het voeden en bezoeken van armen en eenzamen is een van de voornaamste taken waar ik mij mee bezighoudt in Kroatië.

Meer nog dan het voeden van hen die honger hebben zou ik zij die genoeg hebben willen laten "hongeren naar gerechtigheid".

De armen zullen we altijd onder ons hebben leerde Jezus Christus ons al. Geen uitspraak van fatalisme maar meer een aanmoediging om tijd door te brengen met mensen die het minder hebben, mensen die eenzaam zijn.

Armoede moet je niet bestrijden als een probleem. Er is genoeg! De omkeer moet aan de andere kant komen. Zij die genoeg hebben maar onverschillig zijn laten hongeren naar gerechtigheid. Niet je hoofd omdraaien bij het zien van leed. Niet mensen die op de vlucht zijn over één kam scheren en uitmaken voor gelukzoekers

De meeste mensen zullen het er mee eens zijn dat we iets aan armoede moeten doen. Maar van al die mensen is er maar een klein gedeelte die ook daadwerkelijk tijd doorbrengen met de armen. Het heeft mij in ieder geval mooie vriendschappen opgeleverd en ook een poort naar vernieuwde spiritualiteit geopend. In mijn boek dat eind augustus verschijnt kunt u er over lezen.

Ik neem het op voor de armen in Kroatië. Soms voel ik me een beetje een Don Quichote die ingaat tegen de arrogantie en de hardheid van kerk en politiek, de gevestigde en steenrijke orde alhier.

Ook de Kroatische regering bezoekt ouderen. Niet op de wijze zoals ik het doe en ik vind ook geen medestanders in hen. Hier geldt nog de wet op kijk en-luistergeld. Tot in de verste uithoeken speuren ze mensen op waarvan sommigen zelfs leven zonder water en elektra. Misschien vinden ze een klein radiootje. Er worden flinke boetes uitgedeeld en aanmaningen met veel rente verstuurd. Kroatië is nagenoeg failliet en de burgers en bedrijven krijgen met exorbitante boetes en eisen te maken. Het geld moet ergens vandaan komen.
Verleden week waren wij weer bij een oude vrouw die net deze knakkers van de overheid op bezoek had gehad.  De ellende en armoede komen je tegemoet. Deze vrouw heeft omgerekend 95 euro in de maand om van rond te komen. Geheel afhankelijk van haar buren. Deze vrouw wordt dan verplicht om van die 95 euro nog eens 15 euro per maand aan kijk en luistergeld te betalen. Moet je je voorstellen dat je in Nederland aan zoiets 15% van je inkomen kwijt bent. Het Binnenhof zou binnen de kortste keren vol staan. Maar hier hongeren maar weinigen naar gerechtigheid. En een vrouw als deze die analfabeet is en de aanmaningen maar onder haar kussen verstopt, die heeft geen stem. Ondertussen is haar kleine stukje grond onteigend en ook haar huis omdat ze de schuld niet kan betalen. Waar is hier de compassie, de honger naar gerechtigheid?

Soms vragen mensen mij waarom ik hier niet  naar een kerk ga. Het gaat er niet om wat ik niet doe, het gaat er om wat ik wel doe. Religie is hier politiek en politiek is religie. Wees echt maar heel blij dat kerk en staat gescheiden zijn in Nederland.

Wanneer je het woord ijs noemt kan de één denken aan een lekker verkoelend bolletje vanille op een hoorntje. Een ander denkt aan schaatsen. Het is beide dezelfde term maar het roept bij een ieder een ander beeld op. Zo is het ook met kerk. Voor mij heeft het niet zoveel te maken met instituten, christelijke "leiders" of religieuze vormen. Het is vooral het er op uitgaan en het verschil proberen te maken in een wereld van onrecht en eenzaamheid.

De kerk in Kroatië spendeert tientallen miljoenen in gebouwen. Zelfs in gebieden waar er nagenoeg niemand naar een kerk gaat wordt er toch zo'n kolossaal gebouw neergezet om de grond maar weer "Kroatisch Katholiek" te verklaren. In "Kroatisch Samaria", het gebied waar de Servische minderheden wonen zou de kerk ook anders te werk kunnen gaan. In plaats van stenen en haatzaaierij zou je  kunnen investeren in vrede, liefde en kracht onder de mensen. Dan bouw je een land echt op. Dan ben je met iets structureels bezig. Dan kunnen wonden weer helen en is er weer toekomst. Relaties zijn sterker dan dogma's en haat.

Mijn verlangen is dat mensen gaan hongeren naar gerechtigheid. Dat ze mogen ontdekken dat nationalisme op angst is gebaseerd en dat de religie die dit aanwakkert niets heeft te maken met wat Jezus Christus heeft gewild.

Er zijn mooie dingen gebeurd. Eén van mijn vrijwilligers komt  uit een straatarm gezin. Ze had geen droom, geen visie en levensmoed meer. Nu gaat ze wekelijks met ons op stap, regelt mijn vertalingen en doet ook wat werk voor mijn bedrijfje. We hebben de wens om haar vader, moeder en twee zusjes een mooi nieuw huis te geven. Allemaal met inzet van geweldige vrijwilligers uit Nederland. Je moet je indenken. Een toilet buiten, geen badkamer, kapotte bankstellen en niet eens een fatsoenlijke schoorsteen. Ook nog eens kapotte bedden en tochtige muren. Nooit geld om iets leuks te kopen en nog nooit op vakantie geweest. Met deze jonge vrouw brengen we tijd door en haar leven is langzaam aan het veranderen. Ze is over de grens van haar eigen armoede heengestapt en heeft zelf een honger naar gerechtigheid gekregen. Samen met mij vecht ze tegen het onrecht van de Kroatische Radio en Televisiedienst. En we hebben successen geboekt. De aanhouder wint!

Onlangs gaf ik een gastcollege in Zagreb. Je moet hier altijd een beetje oppassen wat je zegt want alles is politiek. Dus ik maak geen verwijten en zeg ook niet de dingen die ik hier schrijf. Na afloop kwam een studente naar mij toe en vroeg of ze eens mee op ronde mocht. Haar moeder gaf toestemming en op een zaterdag in december ging ze mee. Het greep haar enorm aan. Het was de eerste keer dat ze in aanraking kwam met armoede en eenzaamheid. We hebben die dag gelachen en gehuild. Ze had tasjes voor de mensen gemaakt en spullen gekocht van haar eigen geld. Nu schreef ze me dat ze de energie die ze op die dag had gevoeld haar dagen lang in de greep had gehad. Voor het eerst had ze Servische mensen ontmoet en ze waren helemaal niet onvriendelijk.  Het was een geweldige positieve ervaring. Volgende week gaat ze weer mee. Toen haar vader hoorde van de verwaarloosde honden in ons werkgebied zamelde hij spontaan vijftien zakken hondenvoer in.

O ja, op die bewuste dag vond ik ook die verwaarloosde pup in het bos. Ik heb haar Dora genoemd, naar de studente waarover ik hier boven schreef.

Stap voor stap veranderen dingen. Door hier te wonen, door hier te zijn. Door een verschil te maken in een land van onverschilligheid, corruptie en versuffende religie.

Er gaan nog veel mooie dingen gebeuren.

Vele groetjes, René

Er is meer goed nieuws dan slecht nieuws....

Al bijna twintig jaar van mijn leven op aarde wil ik niet meer onder de indruk zijn van "slecht nieuws". 

Natuurlijk is een overlijdensbericht altijd een moment waarin je verdriet en pijn ervaart. Maar deze emoties zijn alleen maar uitnodigingen van het lichaam om de andere wereld van innerlijke rust te betreden.

Ik houd mij summier op de hoogte van het wereldnieuws. Maar ik wil het niet bij mij “binnen” laten komen. Ik volg geen tv programma’s met slecht nieuws, lees nauwelijks kranten en bekijk 1 keer per dag wat er aan de hand is in de wereld.

‘De wereld wordt er niet beter op’ is een vaak gehoorde uitspraak. Zou dat niet gewoon een leugen van mensen zijn met pijn, die een uitweg zoeken om hun eigen pijn niet onder ogen te hoeven zien?  Het is de leugen van het denken dat ons voorliegt dat vroeger alles beter was of dat het later allemaal beter wordt.

Slecht nieuws heeft alles te maken met collectief verdriet op deze wereld. Mensen appelleren helaas nog steeds makkelijker aan pijn dan aan vreugde. Neem bijvoorbeeld de dood van prinses Diana. Miljoenen mensen over de hele wereld waren in rouw. De dood van deze prachtige vrouw activeerde de hang naar pijn en onverwerkt verdriet in hun eigen lichaam. Hetzelfde zagen we na de aanslagen in Parijs. Mensen worden heel reactief op de social media en zeggen in schok te zijn. Misschien zonder  het te weten activeren ze de collectieve pijn van deze wereld.

Waarom worden meer mensen aangetrokken tot verkeersongelukken dan tot bruiloften? Omdat onverwerkte pijn opgeslagen blijft als onbetaalde rekeningen in onze levens. Daarom is de hang naar slecht nieuws big business? Omdat het voor miljoenen mensen weer even een tijdelijke verdoving geeft. ‘Zie je wel, de wereld is slecht’ kunnen ze opnieuw beamen, en ze verzwelgen weer even in hun eigen pijn waar ze zich vaak niet eens van bewust zijn.

Er is meer goed nieuws dan slecht nieuws. Er zijn veel meer dingen die lukken dan mislukken. De voortdurende dreigingen in de media van rampen of onzichtbare vijanden houden mensen gevangen in angst en pijn. Het zijn juist angst en pijn die de wereld lam leggen en beroven van echte vreugde en creativiteit.

In het land waar ik woon kotst de media dagelijks zoveel slecht nieuws uit  dat je als het ware een gordijn van somberheid over dit land kunt waarnemen. Al dat dagelijkse geklaag en gemopper op grote schaal in een land doet wat met de atmosfeer. Negativiteit brengt helemaal niets voort en trekt alleen maar meer negativiteit aan.

‘Je moet je ogen niet sluiten voor de realiteit van alle dag’. Dat is mij regelmatig gezegd.  De vraag is echter; wat is de realiteit? Is de realiteit  deze zuigkracht naar het slechte nieuws? Als we het meest onder de indruk zijn van slecht nieuws zal dat onze sterkste realiteit zijn.

Je hoeft alleen maar even naar de sterren te kijken om er zeker van te zijn dat er een veel grotere realiteit aanwezig is dan onze planeet.

Als we de reis naar binnen maken ervaren we dat de sterkste realiteit zich gewoon in ons eigen lichaam bevindt. Het koninkrijk van innerlijke rust en vrede regeert in ons.

Dit is sterker dan alles wat er zich afspeelt op de planeet aarde.

Laten we ons voornemen onze binnenwereld altijd sterker te maken dan de buitenwereld. Laten we niets groter te maken dan die rust en die vrede die al het verstand en al het rumoer te boven gaat. Dit is de voortdurende tegenwoordigheid van het goddelijke. Dan hebben we een schat in de hemel gevonden en verstaan we de juiste rol als tijdelijke bewoners op deze roerige planeet.

Tegenslagen en het slechte nieuws op onze planeet laten alleen maar zien dat er een grotere en sterkere realiteit is, de bovennatuurlijke, goddelijke wereld. Slecht nieuws nodigt ons voortdurend uit om vol te zijn van andere dingen. Als er zwart is moet er ook wit zijn, anders kan zwart niet bestaan! Ons denken is de poort naar deze bovennatuurlijke wereld. Wanneer dit denken zodanig gericht en verandert is zal ons hart, onze innerlijke mens, die vrede kunnen bewaren en ten volle gaan ervaren.

Als we het soms nog moeilijk vinden om de veiligheid van ons eigen lichaam te ervaren, als het nog niet lukt om verankerd te blijven in die bovennatuurlijke wereld, begin dan eenvoudig met oefenen.

Soms helpt het om (is minder geestelijk) gewoon even lekker te lachen met een paar komische filmpjes. Kijk zonder te veel te denken naar het “gewone”. Een prachtige bloem die open bloeit, de vogel die zingt, een hond die blij is, een wandeling in het bos. Schrijf de mooie ervaringen op en maak hiervan het journaal van goed nieuws. Als de collectieve pijn van deze wereld ons wil aantasten kunnen we altijd teruggrijpen op iets goeds.

Er is meer goed nieuws dan slecht nieuws. Het is maar wat we willen zien. Het is maar waar we aan willen denken.

Vele groetjes, René 

Over goed doen.....

Meer dan de helft van mijn leven ben ik intensief betrokken geweest bij liefdadigheid. Wat is dat nou precies? Het doen van lieve en goede daden vanuit een bepaalde overtuiging of bewogenheid? 

Waarom wil ik goed doen? Is het omdat de wereld om mij heen soms boos en slecht aanvoelt? Is het omdat goed doen nou eenmaal niet de gewoonste zaak ter wereld is en ik graag anders wil zijn? Ik merk in sommige contacten dat mensen het uitzonderlijk vinden dat je goed doet; dat je tijd en geld opzij zet om iets goeds te doen voor een ander. Waarom zijn weldoeners nog steeds uniek in deze wereld? Mensen worden immers nog steeds geridderd vanwege hun goedheid en liefdadigheid. De namen die na eeuwen nog overeind staan zijn niet zozeer de slechteriken in onze geschiedenis maar de echte goed-doeners zoals Gandhi, Mandela en moeder Theresa.

Er zit een prachtige bijwerking aan het doen van goede dingen. Het leidt  de aandacht af van je eigen zorgen of problemen. Mijn persoonlijke ervaring is dat wanneer ik mij richt op mijn probleem en ik ga iemand bezoeken die ziek of eenzaam is mijn probleem naar de achtergrond verschuift. Niet omdat ik mijn situatie vergelijk met de persoon in kwestie. Maar gewoon door de actie die ik doe om niet na te denken over mijn probleem. Overwin het kwade door het goede te doen! Dit is een eerste stap in de verandering van ons hart. Naast stilte en contemplatie dus juist gaan!

Goed doen kan vandaag ook een tijdelijk “feel good” motief zijn. Even een goede daad bij een liefdadigheidsorganisatie doen is goed voor de “goede naam “of het bedrijfsprofiel. Natuurlijk is dat altijd beter dan niets doen. Maar verandert dit onze innerlijke wereld? Heeft het een blijvend effect op de mens die we tegemoet treden?

Het bestrijden van armoede bijvoorbeeld in deze wereld zal pas een echt blijvend effect hebben als we dit  niet alleen met geld en liefdadigheid denken op te kunnen lossen. Goede daden zouden niet alleen voort moeten komen vanuit de gedachte dat we een probleem moeten bestrijden maar meer vanuit het verlangen naar relatie, ontmoeting en innerlijke verandering. Waar we tegen vechten, dat wat we willen bestrijden, daar worden we moe van.

Mijn grootste rijkdom heb ik gevonden in mijn relaties met de armen. Het veranderde tot nu mijn denken en mijn zelfbewustzijn. Iedere keer als ik de verlaten en arme gebieden intrek is er relatie en ontmoeting. Het slechte, of noem het liever het egoïstische in mij, smelt weg door het gaan en ontmoeten. Arme mensen zijn mij gaan vertrouwen. Arme mensen zijn mijn vrienden geworden. In het hopeloze en uitzichtloze leven van armen ligt één van de sleutels tot innerlijke verandering en heelwording. Dit is niet langer de bijwerking van het doen van goede dingen. Dit is de vrucht van blijvende verandering, het breken van het ego en het soms leren accepteren van wat niet veranderen kan. Ik merk dat ik hen niet meer zie als arm en zij mij niet meer zien als goed en rijk. Deze labels zijn weggevallen door de vriendschap.

Dit is niet langer liefdadigheid of goed doen. Omdat het in zichzelf niets bijzonders is. Veel mensen verlangen naar die vrucht van een veranderd innerlijk leven. Veel mensen willen zijn als Gandhi of moeder Theresa. Het kan niet even vluchtig verkregen worden. Het betekent dat je niet meer nadenkt over goed doen. Het betekent dat al je motieven voortkomen uit een zuiver en veranderd hart.

Ik ben er niet van onder de indruk als mensen mij goed vinden omwille van wat ik doe. Dat is ooit anders geweest. Mijn ego werd gestreeld als mij men loofde omwille van de goede daden. Meerdere keren miste ik de sleutels tot werkelijke verandering.

Nu komt er steeds meer een omschakeling van bewust goed doen naar onbewust goed doen en goed zijn. Laten we geen naam meer geven aan goedheid. Laten we vooral gericht zijn op de zuivere bron van waaruit zij voortkomt.

Vele groetjes, René