Goed of fout…
Er is
geen goed of fout. Dit is een door het verstand gecreëerde illusie waarbij het
denken het laatste woord wil hebben. Wanneer we denken in goed of fout laat het
in hoge mate zien de onbewustheid waarin ons verstand ons gevangen houd.
Toen een van de mensen
in ons dorpje net na onze aankomst mij waarschuwde voor een van de andere
mensen in het dorp ‘pas op voor hem want hij is slecht’ toen vroeg ik hem,
‘betekent dit dat jij goed bent?’ Wat is goed of slecht. Doordat een ander
slechte dingen doet in onze mentale perceptie maakt dat ons dan goed?
Slecht is niet het
tegenovergestelde van goed. Deze tegenstelling creëert alleen maar heel veel
mentale spanning. We zijn allemaal geboren met het prachtige concept van goed
in ons. Mooie werken en creaties die in ons liggen te wachten om openbaar te
worden. Maar ieder mens in deze wereld zal eerst moeten leren sterven aan
zichzelf, zijn ego. Dit verbergt het goede. Het maakt handig gebruik van het
valse zelfbeeld dat we ontlenen aan titels, werk, studies, inkomen of onze
afkomst. Doordat we vaak een vals beeld van onszelf hebben, kunnen we nooit een
zuiver beeld en daarmee een zuiver oordeel over de ander hebben. We kunnen een
splinter in het oog van een ander helemaal niet verwijderen als we niet eerst
werken aan onze eigen balk, het valse zelfbeeld van zelfoverschatting of
zelfhaat. We kunnen dan ook niet zeggen dat een bepaald mens goed of slecht is.
Waar het om gaat is willen we het goede dat in ons gelegd is laten groeien of
gaan we automatisch mee in de voortijdige dood, het louter verstandelijke en
vleselijke leven.
De reden dat mensen in
staat zijn om te vernietigen en kwaad te doen, is dat zij de enige schepsels
zijn die bestemd zijn voor grotere dingen!
Politiek en religie
worden vaak gebruikt om de wereld op te delen in “good guys en bad guys.” Altijd een makkelijke manier om onbewuste
mensen tot ontevreden en haatdragende volgelingen mee te krijgen. Dit heeft
geleid tot koude oorlogen, kruistochten, jihad en onnoemelijk veel menselijk
leed. Het zorgt ervoor dat het gezamenlijk verlangen naar God en spiritualiteit
van alle mensen op aarde wordt misbruikt in ideologieën die de ander niet vindt in de gezamenlijke
zoektocht maar juist die ander slecht maakt omwille van de gedachten die hij of
zij heeft over God. Zolang we anderen blijven benoemen als slecht en weer
anderen als goed zitten we voortdurend in het mentale oordeel waardoor er
altijd afstand zal blijven en denkbeeldig vijandschap gecreëerd wordt. Dit zijn
de sterkste pijlers waarmee het ego in stand gehouden wordt in deze wereld. We
worden nooit beter door de ander slechter te maken.
Wanneer we naar Jezus
Christus kijken zien we dat zijn omgang met mensen heel onbevangen en
toegankelijk was. Hij werd niet gehinderd door het mentale proces van mensen
indelen in goed en slecht. Hij had een volledig zuiver bewustzijn. Wanneer we
zo vol van goedheid zijn is er geen mogelijkheid meer om het slechte in de ander
te zien. We zullen altijd het potentieel van goedheid willen zien.
Dat was anders met de
godsdienstige leiders in Jezus zijn tijd. Voor hen moest de wereld en de
mensheid ingedeeld worden in goed en slecht. Men plakt handig etiketten met het
verstand zodat alles makkelijk overzichtelijk bleef.
Godsdiensten in deze
tijd zijn nog niet veel veranderd ten opzichte van 2000 jaar terug. Tolerantie
mag dan op bepaalde vlakken zijn toegenomen zijn maar dat is nog niet hetzelfde
als innerlijk bewust worden.
We zijn geschapen voor
enorm veel ruimte. Zoals ook de eerste mens in een geestelijke en fysieke
ruimte werd geplaatst die overheerst werd door schoonheid en puurheid. Zolang de
focus bleef op het genieten van de natuur en de aanwezigheid van al het
goddelijke daarin was er niets aan de hand. Het was het moment dat ontevredenheid
de intrede deed en de mensen zich niet meer richtte op wat hem ruimte gaf maar
wat hem beperkte. De kennis van goed en kwaad deed zijn intrede in een paradijs
waarin de mens het niet nodig had.
De wereld gebruikt zijn
verstand niet meer, vooral in het Westen zijn we, zonder dat we het door
hebben, er van bezeten geraakt. Het verstand is een prachtige dienaar maar
nooit bedoeld als meester. De innerlijke ruimte is zo verkleind door het
verstand dat we voortdurend overgeleverd zijn aan mentale processen om het
zogenaamde overzicht te behouden. Wanneer we dit loslaten en er op vertrouwen
dat ons lichaam en onze geest prima in
staat zijn dit proces te hanteren zonder onze geconditioneerde gedachten, komt
er veel meer energie vrij. Probeer het maar!
Er is een bepaalde onbevangenheid die het nieuwe bewustzijn met zich meebrengt. Dit herboren worden is terug gaan naar de volmaakte staat van onschuld en worden als een kind. Er is een heerlijke staat is van zuiver bewustzijn als we niet steeds mentaal meer aan het oordelen zijn.Wanneer we niet meer
bezig zijn om goed te worden of te vechten tegen het slechte in ons komen we in
een andere dimensie terecht dat ons het juiste beeld geeft op de wereld om ons
heen. We moeten niet proberen goed te doen maar gewoon de goedheid vinden die
al in ons zit. Ons voortdurend richten op wat goed is en wat puur is. Het is
makkelijk om te zeggen hoe het niet is. Het al iets moeilijker om te zeggen hoe
het wel is zonder verwijten. Maar het is nog moeilijker gewoon onbevangen te
leven en voortdurend gedreven te worden door creatieve goedheid.
Laat de identificatie
met verstand los. Wij zijn zoveel meer dan onze gedachten. De ander is ook
zoveel meer dan alleen het gedrag. Hiermee neem je het ego het grootste
gedeelte van zijn kracht af. Wanneer deze reus in ons tot zwijgen is gebracht
hebben we meer liefde en geduld met onszelf. Dan komt er ook meer liefde en
geduld met anderen. Het is deze kracht die ook Jezus Christus had. Hij had het
niet nodig om het slechte te benoemen. Zijn goedheid was zo krachtig dat
iedereen die in zijn omgeving kwam direct er van doordrongen was dat licht veel
sterker is dan duisternis. Benoem de duisternis niet, wees gewoon verlicht!
Tot slot noem ik twee
voorbeelden.
Er is een stam in
Afrika die een totaal ander rechtssysteem kent dan het afstraffen van slecht
gedrag. Wanneer iemand iets heeft gedaan dat niet door de beugel kan moet hij
of zijn in het midden van de kring gaan zitten. De andere mensen uit het dorp
worden stuk voor stuk gevraagd om niet het slechte te benoemen maar moeten
zeggen wat de goede eigenschappen van de persoon zijn. Nadat dit een paar uur
heeft geduurd is de lucht in het dorp gezuiverd van ergernis en is de dader
vrijgesproken. Zo kan het ook. Het is makkelijk om te zeggen hoe het niet is.
Maar het is krachtiger om te zeggen hoe het wel is. Het dorp gaf zich niet over
aan roddel en oordeel om zo de creatieve energie blijvend te laten stromen.
Nelson Mandela is een
prachtig voorbeeld van hoe een heel land verder kon omdat hij weigerde het
slechte te benoemen. Hij toonde dat liefde schoner was dan haat en vergeving
krachtiger is dan revanche. Dit was geen politieke truc. Het was echt en
puur. Ondanks zijn jarenlange gevangenschap
had hij zijn fysieke en denkbeeldige vijanden niet de overhand gegeven in zijn
gedachten. Hij bleef vervuld van hoop en goedheid. Dit maakte dat er innerlijk
en fysiek ruimte was voor een nieuwe tijd.
