vrijdag 29 januari 2016

Er is meer goed nieuws dan slecht nieuws....


Al bijna twintig jaar van mijn leven op aarde wil ik niet meer onder de indruk zijn van "slecht nieuws". 

Natuurlijk is een overlijdensbericht altijd een moment waarin je verdriet en pijn ervaart. Maar deze emoties zijn alleen maar uitnodigingen van het lichaam om de andere wereld van innerlijke rust te betreden.

Ik houd mij summier op de hoogte van het wereldnieuws. Maar ik wil het niet bij mij “binnen” laten komen. Ik volg geen tv programma’s met slecht nieuws, lees nauwelijks kranten en bekijk 1 keer per dag wat er aan de hand is in de wereld.

‘De wereld wordt er niet beter op’ is een vaak gehoorde uitspraak. Zou dat niet gewoon een leugen van mensen zijn met pijn, die een uitweg zoeken om hun eigen pijn niet onder ogen te hoeven zien?  Het is de leugen van het denken dat ons voorliegt dat vroeger alles beter was of dat het later allemaal beter wordt.

Slecht nieuws heeft alles te maken met collectief verdriet op deze wereld. Mensen appelleren helaas nog steeds makkelijker aan pijn dan aan vreugde. Neem bijvoorbeeld de dood van prinses Diana. Miljoenen mensen over de hele wereld waren in rouw. De dood van deze prachtige vrouw activeerde de hang naar pijn en onverwerkt verdriet in hun eigen lichaam. Hetzelfde zagen we na de aanslagen in Parijs. Mensen worden heel reactief op de social media en zeggen in schok te zijn. Misschien zonder  het te weten activeren ze de collectieve pijn van deze wereld.

Waarom worden meer mensen aangetrokken tot verkeersongelukken dan tot bruiloften? Omdat onverwerkte pijn opgeslagen blijft als onbetaalde rekeningen in onze levens. Daarom is de hang naar slecht nieuws big business? Omdat het voor miljoenen mensen weer even een tijdelijke verdoving geeft. ‘Zie je wel, de wereld is slecht’ kunnen ze opnieuw beamen, en ze verzwelgen weer even in hun eigen pijn waar ze zich vaak niet eens van bewust zijn.

Er is meer goed nieuws dan slecht nieuws. Er zijn veel meer dingen die lukken dan mislukken. De voortdurende dreigingen in de media van rampen of onzichtbare vijanden houden mensen gevangen in angst en pijn. Het zijn juist angst en pijn die de wereld lam leggen en beroven van echte vreugde en creativiteit.

In het land waar ik woon kotst de media dagelijks zoveel slecht nieuws uit  dat je als het ware een gordijn van somberheid over dit land kunt waarnemen. Al dat dagelijkse geklaag en gemopper op grote schaal in een land doet wat met de atmosfeer. Negativiteit brengt helemaal niets voort en trekt alleen maar meer negativiteit aan.

‘Je moet je ogen niet sluiten voor de realiteit van alle dag’. Dat is mij regelmatig gezegd.  De vraag is echter; wat is de realiteit? Is de realiteit  deze zuigkracht naar het slechte nieuws? Als we het meest onder de indruk zijn van slecht nieuws zal dat onze sterkste realiteit zijn.

Je hoeft alleen maar even naar de sterren te kijken om er zeker van te zijn dat er een veel grotere realiteit aanwezig is dan onze planeet.

Als we de reis naar binnen maken ervaren we dat de sterkste realiteit zich gewoon in ons eigen lichaam bevindt. Het koninkrijk van innerlijke rust en vrede regeert in ons.
Dit is sterker dan alles wat er zich afspeelt op de planeet aarde.

Laten we ons voornemen onze binnenwereld altijd sterker te maken dan de buitenwereld. Laten we niets groter te maken dan die rust en die vrede die al het verstand en al het rumoer te boven gaat. Dit is de voortdurende tegenwoordigheid van het goddelijke. Dan hebben we een schat in de hemel gevonden en verstaan we de juiste rol als tijdelijke bewoners op deze roerige planeet.

Tegenslagen en het slechte nieuws op onze planeet laten alleen maar zien dat er een grotere en sterkere realiteit is, de bovennatuurlijke, goddelijke wereld. Slecht nieuws nodigt ons voortdurend uit om vol te zijn van andere dingen. Als er zwart is moet er ook wit zijn, anders kan zwart niet bestaan! Ons denken is de poort naar deze bovennatuurlijke wereld. Wanneer dit denken zodanig gericht en verandert is zal ons hart, onze innerlijke mens, die vrede kunnen bewaren en ten volle gaan ervaren.

Als we het soms nog moeilijk vinden om de veiligheid van ons eigen lichaam te ervaren, als het nog niet lukt om verankerd te blijven in die bovennatuurlijke wereld, begin dan eenvoudig met oefenen.

Soms helpt het om (is minder geestelijk) gewoon even lekker te lachen met een paar komische filmpjes. Kijk zonder te veel te denken naar het “gewone”. Een prachtige bloem die open bloeit, de vogel die zingt, een hond die blij is, een wandeling in het bos. Schrijf de mooie ervaringen op en maak hiervan het journaal van goed nieuws. Als de collectieve pijn van deze wereld ons wil aantasten kunnen we altijd teruggrijpen op iets goeds.

Er is meer goed nieuws dan slecht nieuws. Het is maar wat we willen zien. Het is maar waar we aan willen denken.

Vele groetjes, René 

vrijdag 15 januari 2016

Over goed doen.....

Meer dan de helft van mijn leven ben ik intensief betrokken geweest bij liefdadigheid. Wat is dat nou precies? Het doen van lieve en goede daden vanuit een bepaalde overtuiging of bewogenheid? 

Waarom wil ik goed doen? Is het omdat de wereld om mij heen soms boos en slecht aanvoelt? Is het omdat goed doen nou eenmaal niet de gewoonste zaak ter wereld is en ik graag anders wil zijn? Ik merk in sommige contacten dat mensen het uitzonderlijk vinden dat je goed doet; dat je tijd en geld opzij zet om iets goeds te doen voor een ander. Waarom zijn weldoeners nog steeds uniek in deze wereld? Mensen worden immers nog steeds geridderd vanwege hun goedheid en liefdadigheid. De namen die na eeuwen nog overeind staan zijn niet zozeer de slechteriken in onze geschiedenis maar de echte goed-doeners zoals Gandhi, Mandela en moeder Theresa.

Er zit een prachtige bijwerking aan het doen van goede dingen. Het leidt  de aandacht af van je eigen zorgen of problemen. Mijn persoonlijke ervaring is dat wanneer ik mij richt op mijn probleem en ik ga iemand bezoeken die ziek of eenzaam is mijn probleem naar de achtergrond verschuift. Niet omdat ik mijn situatie vergelijk met de persoon in kwestie. Maar gewoon door de actie die ik doe om niet na te denken over mijn probleem. Overwin het kwade door het goede te doen! Dit is een eerste stap in de verandering van ons hart. Naast stilte en contemplatie dus juist gaan!

Goed doen kan vandaag ook een tijdelijk “feel good” motief zijn. Even een goede daad bij een liefdadigheidsorganisatie doen is goed voor de “goede naam “of het bedrijfsprofiel. Natuurlijk is dat altijd beter dan niets doen. Maar verandert dit onze innerlijke wereld? Heeft het een blijvend effect op de mens die we tegemoet treden?

Het bestrijden van armoede bijvoorbeeld in deze wereld zal pas een echt blijvend effect hebben als we dit  niet alleen met geld en liefdadigheid denken op te kunnen lossen. Goede daden zouden niet alleen voort moeten komen vanuit de gedachte dat we een probleem moeten bestrijden maar meer vanuit het verlangen naar relatie, ontmoeting en innerlijke verandering. Waar we tegen vechten, dat wat we willen bestrijden, daar worden we moe van.

Mijn grootste rijkdom heb ik gevonden in mijn relaties met de armen. Het veranderde tot nu mijn denken en mijn zelfbewustzijn. Iedere keer als ik de verlaten en arme gebieden intrek is er relatie en ontmoeting. Het slechte, of noem het liever het egoïstische in mij, smelt weg door het gaan en ontmoeten. Arme mensen zijn mij gaan vertrouwen. Arme mensen zijn mijn vrienden geworden. In het hopeloze en uitzichtloze leven van armen ligt één van de sleutels tot innerlijke verandering en heelwording. Dit is niet langer de bijwerking van het doen van goede dingen. Dit is de vrucht van blijvende verandering, het breken van het ego en het soms leren accepteren van wat niet veranderen kan. Ik merk dat ik hen niet meer zie als arm en zij mij niet meer zien als goed en rijk. Deze labels zijn weggevallen door de vriendschap.

Dit is niet langer liefdadigheid of goed doen. Omdat het in zichzelf niets bijzonders is. Veel mensen verlangen naar die vrucht van een veranderd innerlijk leven. Veel mensen willen zijn als Gandhi of moeder Theresa. Het kan niet even vluchtig verkregen worden. Het betekent dat je niet meer nadenkt over goed doen. Het betekent dat al je motieven voortkomen uit een zuiver en veranderd hart.

Ik ben er niet van onder de indruk als mensen mij goed vinden omwille van wat ik doe. Dat is ooit anders geweest. Mijn ego werd gestreeld als mij men loofde omwille van de goede daden. Meerdere keren miste ik de sleutels tot werkelijke verandering.

Nu komt er steeds meer een omschakeling van bewust goed doen naar onbewust goed doen en goed zijn. Laten we geen naam meer geven aan goedheid. Laten we vooral gericht zijn op de zuivere bron van waaruit zij voortkomt.

Vele groetjes, René