Al bijna twintig jaar
van mijn leven op aarde wil ik niet meer onder de indruk zijn van "slecht
nieuws".
Natuurlijk is een overlijdensbericht altijd een moment waarin je
verdriet en pijn ervaart. Maar deze emoties zijn alleen maar uitnodigingen van
het lichaam om de andere wereld van innerlijke rust te betreden.
Ik houd mij summier op
de hoogte van het wereldnieuws. Maar ik wil het niet bij mij “binnen” laten
komen. Ik volg geen tv programma’s met slecht nieuws, lees nauwelijks kranten
en bekijk 1 keer per dag wat er aan de hand is in de wereld.
‘De wereld wordt er
niet beter op’ is een vaak gehoorde uitspraak. Zou dat niet gewoon een leugen
van mensen zijn met pijn, die een uitweg zoeken om hun eigen pijn niet onder
ogen te hoeven zien? Het is de leugen
van het denken dat ons voorliegt dat vroeger alles beter was of dat het later
allemaal beter wordt.
Slecht nieuws heeft
alles te maken met collectief verdriet op deze wereld. Mensen appelleren helaas
nog steeds makkelijker aan pijn dan aan vreugde. Neem bijvoorbeeld de dood van
prinses Diana. Miljoenen mensen over de hele wereld waren in rouw. De dood van
deze prachtige vrouw activeerde de hang naar pijn en onverwerkt verdriet in hun
eigen lichaam. Hetzelfde zagen we na de aanslagen in Parijs. Mensen worden heel
reactief op de social media en zeggen in schok te zijn. Misschien zonder het te weten activeren ze de collectieve pijn
van deze wereld.
Waarom worden meer mensen aangetrokken tot verkeersongelukken dan tot bruiloften? Omdat
onverwerkte pijn opgeslagen blijft als onbetaalde rekeningen in onze levens.
Daarom is de hang naar slecht nieuws big business? Omdat het voor miljoenen
mensen weer even een tijdelijke verdoving geeft. ‘Zie je wel, de wereld is
slecht’ kunnen ze opnieuw beamen, en ze verzwelgen weer even in hun eigen pijn
waar ze zich vaak niet eens van bewust zijn.
Er is meer goed nieuws
dan slecht nieuws. Er zijn veel meer dingen die lukken dan mislukken. De
voortdurende dreigingen in de media van rampen of onzichtbare vijanden houden
mensen gevangen in angst en pijn. Het zijn juist angst en pijn die de wereld
lam leggen en beroven van echte vreugde en creativiteit.
In het land waar ik
woon kotst de media dagelijks zoveel slecht nieuws uit dat je als het ware een gordijn van somberheid
over dit land kunt waarnemen. Al dat dagelijkse geklaag en gemopper op grote
schaal in een land doet wat met de atmosfeer. Negativiteit brengt helemaal
niets voort en trekt alleen maar meer negativiteit aan.
‘Je moet je ogen niet
sluiten voor de realiteit van alle dag’. Dat is mij regelmatig gezegd. De vraag is echter; wat is de realiteit? Is de
realiteit deze zuigkracht naar het slechte nieuws? Als we het meest onder de
indruk zijn van slecht nieuws zal dat onze sterkste realiteit zijn.
Je hoeft alleen maar
even naar de sterren te kijken om er zeker van te zijn dat er een veel grotere realiteit
aanwezig is dan onze planeet.
Als we de reis naar
binnen maken ervaren we dat de sterkste realiteit zich gewoon in ons eigen
lichaam bevindt. Het koninkrijk van innerlijke rust en vrede regeert in ons.
Dit is sterker dan
alles wat er zich afspeelt op de planeet aarde.
Laten we ons voornemen onze binnenwereld altijd sterker te maken dan de buitenwereld. Laten we niets
groter te maken dan die rust en die vrede die al het verstand en al het rumoer
te boven gaat. Dit is de voortdurende tegenwoordigheid van het goddelijke. Dan
hebben we een schat in de hemel gevonden en verstaan we de juiste rol als tijdelijke
bewoners op deze roerige planeet.
Tegenslagen en het
slechte nieuws op onze planeet laten alleen maar zien dat er een grotere en
sterkere realiteit is, de bovennatuurlijke, goddelijke wereld. Slecht nieuws
nodigt ons voortdurend uit om vol te zijn van andere dingen. Als er zwart is
moet er ook wit zijn, anders kan zwart niet bestaan! Ons denken is de poort
naar deze bovennatuurlijke wereld. Wanneer dit denken zodanig gericht en
verandert is zal ons hart, onze innerlijke mens, die vrede kunnen bewaren en ten
volle gaan ervaren.
Als we het soms nog
moeilijk vinden om de veiligheid van ons eigen lichaam te ervaren, als het nog
niet lukt om verankerd te blijven in die bovennatuurlijke wereld, begin dan
eenvoudig met oefenen.
Soms helpt het om (is
minder geestelijk) gewoon even lekker te lachen met een paar komische filmpjes.
Kijk zonder te veel te denken naar het “gewone”. Een prachtige bloem die open
bloeit, de vogel die zingt, een hond die blij is, een wandeling in het bos. Schrijf de mooie ervaringen
op en maak hiervan het journaal van goed nieuws. Als de collectieve pijn van
deze wereld ons wil aantasten kunnen we altijd teruggrijpen op iets goeds.
Er is meer goed nieuws
dan slecht nieuws. Het is maar wat we willen zien. Het is maar waar we aan willen
denken.
Vele groetjes, René
min of meer het zelfde gevoel hier in Svinisce. ik geniet (we genieten moet ik zeggen) zelfs van het spelen van de wolken boven Mosor, of het eerste geluid van vogeltjes die elkaar laten weten dat ze er zijn (de vroegste signalen van een komende lente). en wat het wereldnieuws (en zéker reclames), ze zijn er, maar niet voor mij. eenvoud tegenover veelvoud, innerlijke rust tegenover uiterlijk vertoon. het kan dus wél, ook al moesten we er voor verhuizen, het loont duizendvoudig.
BeantwoordenVerwijderen