Over goed doen.....

Meer dan de helft van mijn leven ben ik intensief betrokken geweest bij liefdadigheid. Wat is dat nou precies? Het doen van lieve en goede daden vanuit een bepaalde overtuiging of bewogenheid? 

Waarom wil ik goed doen? Is het omdat de wereld om mij heen soms boos en slecht aanvoelt? Is het omdat goed doen nou eenmaal niet de gewoonste zaak ter wereld is en ik graag anders wil zijn? Ik merk in sommige contacten dat mensen het uitzonderlijk vinden dat je goed doet; dat je tijd en geld opzij zet om iets goeds te doen voor een ander. Waarom zijn weldoeners nog steeds uniek in deze wereld? Mensen worden immers nog steeds geridderd vanwege hun goedheid en liefdadigheid. De namen die na eeuwen nog overeind staan zijn niet zozeer de slechteriken in onze geschiedenis maar de echte goed-doeners zoals Gandhi, Mandela en moeder Theresa.

Er zit een prachtige bijwerking aan het doen van goede dingen. Het leidt  de aandacht af van je eigen zorgen of problemen. Mijn persoonlijke ervaring is dat wanneer ik mij richt op mijn probleem en ik ga iemand bezoeken die ziek of eenzaam is mijn probleem naar de achtergrond verschuift. Niet omdat ik mijn situatie vergelijk met de persoon in kwestie. Maar gewoon door de actie die ik doe om niet na te denken over mijn probleem. Overwin het kwade door het goede te doen! Dit is een eerste stap in de verandering van ons hart. Naast stilte en contemplatie dus juist gaan!

Goed doen kan vandaag ook een tijdelijk “feel good” motief zijn. Even een goede daad bij een liefdadigheidsorganisatie doen is goed voor de “goede naam “of het bedrijfsprofiel. Natuurlijk is dat altijd beter dan niets doen. Maar verandert dit onze innerlijke wereld? Heeft het een blijvend effect op de mens die we tegemoet treden?

Het bestrijden van armoede bijvoorbeeld in deze wereld zal pas een echt blijvend effect hebben als we dit  niet alleen met geld en liefdadigheid denken op te kunnen lossen. Goede daden zouden niet alleen voort moeten komen vanuit de gedachte dat we een probleem moeten bestrijden maar meer vanuit het verlangen naar relatie, ontmoeting en innerlijke verandering. Waar we tegen vechten, dat wat we willen bestrijden, daar worden we moe van.

Mijn grootste rijkdom heb ik gevonden in mijn relaties met de armen. Het veranderde tot nu mijn denken en mijn zelfbewustzijn. Iedere keer als ik de verlaten en arme gebieden intrek is er relatie en ontmoeting. Het slechte, of noem het liever het egoïstische in mij, smelt weg door het gaan en ontmoeten. Arme mensen zijn mij gaan vertrouwen. Arme mensen zijn mijn vrienden geworden. In het hopeloze en uitzichtloze leven van armen ligt één van de sleutels tot innerlijke verandering en heelwording. Dit is niet langer de bijwerking van het doen van goede dingen. Dit is de vrucht van blijvende verandering, het breken van het ego en het soms leren accepteren van wat niet veranderen kan. Ik merk dat ik hen niet meer zie als arm en zij mij niet meer zien als goed en rijk. Deze labels zijn weggevallen door de vriendschap.

Dit is niet langer liefdadigheid of goed doen. Omdat het in zichzelf niets bijzonders is. Veel mensen verlangen naar die vrucht van een veranderd innerlijk leven. Veel mensen willen zijn als Gandhi of moeder Theresa. Het kan niet even vluchtig verkregen worden. Het betekent dat je niet meer nadenkt over goed doen. Het betekent dat al je motieven voortkomen uit een zuiver en veranderd hart.

Ik ben er niet van onder de indruk als mensen mij goed vinden omwille van wat ik doe. Dat is ooit anders geweest. Mijn ego werd gestreeld als mij men loofde omwille van de goede daden. Meerdere keren miste ik de sleutels tot werkelijke verandering.

Nu komt er steeds meer een omschakeling van bewust goed doen naar onbewust goed doen en goed zijn. Laten we geen naam meer geven aan goedheid. Laten we vooral gericht zijn op de zuivere bron van waaruit zij voortkomt.

Vele groetjes, René