De papiergekte

Wie in Kroatië een doorsnee supermarkt binnenstapt moet niet denken dat de brood-  of snoepafdeling de grootste schapruimte bezit. Die eer is volledig weggelegd voor...het wc papier. Keuze te over. Je moet niet verbaasd staan dat je bij Kaufland of Konzum vaak wel twee grote schappen hebt van dit afscheidspapier. 

U kunt uw achterwerk verwennen op de manier die nooit verveelt. Wilt u vandaag perzik, ananas of toch liever passievrucht? Het kan allemaal. Of toch liever het bloemetjesmotief, het voetbalelftal of de Kroatsiche vlag voordat u doortrekt? Geen probleem. Bubbeltjes, vier laagjes, vijf laagjes, satijn, geïmpregneerd of gerecycled geniet van deze kleuren en geurensensaties. Uw toiletbezoek zal nooit meer hetzelfde zijn.

Nu weet ik dat er in Nederland werkelijk een overdaad aan keuze in met name zoet broodbeleg is. Maar dat heeft toch nog een leuke functie? Als kind was ik gek op kokosbrood, vlokken en pindakaas. Daar kun je in Kroatië naar fluiten. Maar waarom toch deze enorme voorliefde voor wc papier? 

Ik ga het u precies uit de doeken doen. Het heeft alles te maken met de totale papiergekte die dit land volledig in de ban heeft. Welkom in de 21e eeuw van digi-d, chipknips en internetbankieren. Het is er allemaal mondjesmaat in Kroatië maar daar geven we onze papierverslaving niet voor op? 

Toen ik in het voorjaar van 2013 mijn bedrijfje ging opzetten heb ik ongeveer 70 keer mijn handtekening gezet op evenzoveel papieren. En toen ik onlangs mijn bedrijfsprofiel liet aanpassen moest ik al deze handelingen weer herhalen.

Was ik in Nederland één keer in mijn leven naar de notaris geweest om een aantal dingen te regelen mocht ons iets overkomen in het buitenland, zo niet in Kroatië. Ik zie de notaris vaker dan de tandarts en de huisdokter. Want voor elke onbenullige overeenkomst ga je hier naar de notaris. Daar sta je overigens gewoon in de rij zodat je kunt meegenieten van wat de gene voor jou allemaal gaat regelen. 

Een bezoek aan het belastingkantoor is ook een heerlijk zoekplaatje. Overigens werkt het hier niet zo als in Nederland waar het niet leuker is maar makkelijker. Als je hier een eigen zaak hebt dien je je van tijd tot tijd bij de belastingdienst te vervoegen om te vragen wat je moet betalen. Er gebeurt niets digitaal en er is niets gekoppeld. Iedere gemeente (er zijn er meer dan 500) heeft zijn eigen belastingkantoor en eigen regels. Er wordt dus geen rekening gestuurd maar betaal wel op tijd anders blokkeren ze gewoon je bankrekening. Verder moet u rekening houden met rare werktijden en pauzes en natuurlijk de heilige zomervakantie wanneer heel het land op zijn gat ligt. Dan wordt er gewoon niet gewerkt. Jammer voor u…er is geen vervanger. Probeert u het over zes weken nog eens.

Wie de belastingdienst binnenstapt moet zelf maar uitzoeken op welke deur hij aanklopt. De deuren hangen vol met allerlei papiertjes waar geen enkele netheid en uniformiteit in te bespeuren valt. Overal plakband, bah!

Komt u eenmaal het kantoor binnen dan zal u de medewerker niet direct opvallen. Hij is verschanst achter een onneembare vesting van mappen, dossiers en papier die niet voor de poes zijn. Ruim 80 % van het bureau wordt door papier in beslag genomen. Ook fijn dat je weet hoeveel belasting jouw concurrent moet betalen. Het ligt er allemaal overduidelijk te lezen. Niets geen wachten achter de lijn of wet op bescherming van persoonsgegevens. Het zal er vast wel zijn in Kroatië maar je hoeft dat vooral niet in praktijk te brengen.

Denk niet dat u er nu bent…Want voor elk papier dat je wilt hebben is weer een ander papier nodig. Dit land hangt aan elkaar van papier. Je zou zeggen een kaartenhuis, misschien dat het daarom zo wankel is. Gelukkig maar dat dit land nog voor 70 % uit bos bestaat dan kunnen we nog 100 jaar door met deze gekte.

‘Ah…u wilt een uitdraai van uw gegevens? Dat is prima dan vult u eerst hier een verzoekformulier in.’ ‘Kan dat niet direct’ vraag ik me af. Domme vraag!

'Wilt u nu het papier hebben...ah...dan eerst uw stempel zetten.' Oef die ligt thuis. Want de postbode geeft geen pakketjes af zonder dat je een stempel of een handtekening zet op zijn verzameling papieren. 

De overheid is een niet te bevredigen Holle Bolle Gijs die uit zijn altijd hongerende onderbuik maar blijft roepen “papier hier”. Zolang je maar blijft toegeven blijft die lekker toehappen. Nog maar een papiertje. Vandaar dat vier ambtenaren hier het werk doen van één ambtenaar in Oostenrijk.

Denk niet dat het bij de bank, de verzekering of waar dan ook anders is. Toen ik mijn tweede hands auto kocht ben ik tot vier keer terug gemoeten naar de dealer om allerlei papieren te ondertekenen en persoonlijk op te halen.

Wie hier een huisje voor toerisme wil verhuren (wie haalt het in zijn hoofd met dit land als de snelst groeiende toeristische bestemming ter wereld!) kan rekenen op flink wat getreiter van de overheid. Maar liefs 13 certificaten zijn er nodig om je vergunning binnen te krijgen. Je water en elektriciteit moeten getest worden. De hoogte van het dak, een gezondheidsverklaring, je schoorsteen, je toilet. Natuurlijk door allemaal afzonderlijke bedrijven die ook weer evenzoveel papieren in drievoud verstrekken.

In september waren wij uit de ziektekostenverzekering geknikkerd zonder opgaaf van redenen. Ook hier kwam geen bericht van maar ik kwam er toevallig achter.Dus naar het verzekeringskantoor. Want iets vanachter de pc regelen kennen we nog niet hier. Je sluit netjes achter aan de rij (geen Kroatische gewoonte overigens), en amuseert je prima met al degenen die even tussendoor iets af komen geven en de persoon in kwestie op zij duwen om toch vooral hun papieren even voor de neus van de beambte neer te leggen. Die zegt vervolgens dat er nog een papier ontbreekt waardoor het snelle afgeven toch weer een verhaal van vijf minuten wordt. Ben je eenmaal aan de beurt dan zou je denken dat het toch eenvoudig een kwestie is van een paar toetsen op het toetsenbord en de verzekering is weer in orde. Maar nee, u gaat eerst naar de tabakshop en koopt daar een aanvraag formulier. Dat vult u in en komt dan weer terug (natuurlijk achter in de rij).

Wie voor een stukje snelweg van tien kilometer even snel wil afrekenen doet er goed aan om te beseffen dat hij altijd twee bonnetjes meekrijgt. Waarom is me nog steeds niet duidelijk. Maar het is overal zo in Kroatië. Papier is heilig. Weiger ze niet die bonnetjes want dan bent u strafbaar. Wie uit een winkel komt met een aankoop en zich snel wil onthechten aan het bonnetje moet beseffen dat hem of haar dit duur kan komen te staan. Je moet de rekening van jouw koffie verkeerd wel kunnen laten zien (in tweevoud).

Dankbetuigingen kende ik alleen maar van mensen die zijn komen te overlijden. Maar hier in Kroatië wordt je er mee doodgegooid. Stap een doorsnee café binnen en er hangen er maar liefst twintig aan de muur. Omdat er 20 kuna is gegeven aan de plaatselijke voetbalvereniging of omdat het jagersgilde er iedere zondag mag komen opscheppen over alles wat er weer afgeknald is. Dankuwel!

De huidige minister-president (Milanovic) heeft bij de verkiezingen beloofd dat hij wat zou dan aan al deze traagmakende taaislijm ambtenarij in zijn land. Maar u weet hoe dat gaat met verkiezingsbeloften. Ik verdenk hem er stiekem van dat hij aandelen heeft in een of andere papierfabriek.

Om u niet verder te ontmoedigen over de papiergekte in dit land ga ik het hier bij laten. Een andere keer zal ik hier een vervolg aan geven. Ik zal dan beschrijven hoe wij met een onnozel optimisme dachten zonder al te veel papieren een verblijfsvergunning te krijgen. Nou daar heb ik de nodige maagklachten van gekregen. Maar gelukkig was daar altijd de troostvolle behandeling van mijn ananas toiletpapier.

Een hartelijke digitale groet van René 

ps: Via deze link kun je nog wat recente foto's bekijken van ons leven hier. Vooral van mijn zoontje natuurlijk.
https://picasaweb.google.com/106851650966610061026/DieterJanuari2015?authkey=Gv1sRgCKGR9pa94Y_XfA#6111725291043293666